سارا صادقی تیا - عضو هیات علمی دانشکده هنر، دانشگاه دامغان

هنر معاصر ایران به ویژه نقاشی در دهه بیست خورشیدی به بعد به دستاوردهای متفاوتی نسبت به سنت های گذشته دست یافت. این دستاوردها بیشتر در جهت، شناخت نوینی در نحوه تکنیک و اجرا بود. به دلیل کمتوجهی هنرمندان به تحولات فرهنگی، ملی مذهبی، هنر ایران در این دوره از اقبال کافی در میان مخاطبان برخوردار نشد. با ظهور هنرمندان نو سنتگرا که از پیشگامان مکتب سقاخانه در دهه چهل خورشیدی بودند، نقطه عطفی در تاریخ هنر معاصر ایران رقم خورد. در این مقاله سعی شده تا روند شکل گیری هنر معاصر در ایران از دهه بیست خورشیدی تا پس از انقلاب اسلامی، و عوامل تاثیرگذار در آن به صورت اجمالی مورد بررسی قرار گیرد. این پژوهش به لحاظ ماهیت توصیفی تحلیلی بوده وبه روش اسنادی و کتابخانه ای صورت گرفته است. نتایج حاکی از آن است که با وجود جریان های مختلف که به موازات هم در شکلگیری هنر معاصر نقش داشتند، مکتب سقاخانه یکی از تاثیرگذارترین آنها بوده است. اگر چه دیرزمانی از عمر هنر معاصر ایران نمیگذرد، اما حضور گسترده هنرمندان نوپرداز ایران که اغلب راه پیشگامان مکتب سقاخانه را در پیش گرفته اند، باعث موفقیت چشمگیر آنها در عرصه جهانی و بین المللی شده است.

هنرمعاصر ایران، مکتب سقاخانه، جنبش نوگرا، هنرمندان ایرانی