مهدی اصغری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی هریس
روح الله نمکی - هییت علمی دانشگاه آزاد اسلامی سراب

سینما پدیده ای است که فرار تبار شناسی ان، باب تاثیر دو سویه ای را بر زندگی برونی انسان گشوده است در فرایند بزرگنمایی فریمهای کوچک تا ابعاد محصور کننده و غول آسای پرده جادواییاش حد میانه ای را می توان فرض کرد که حتی از دیدگاه بصری منطبق با سازوکار و زندگی انسان است آغاز نمایش در هر سرزمینی را باید در آداب و رسوم مناسک مذهبی همان قوم و در فعالیتهای انسانی برای تنازع بقا جستجو کرد. انسان بدوی که در بیان افکار و عواطف خود ناتوان بود حرکت را به کمک طلبیده از طریق حرکات موزون سعی در بیان افکار و عواطف خود کرد و برای درک لذت و به عنوان نیایش و سخن گفتن با خدایان خود شروع به انجام حرکات موزون رقص می کند بنابراین اولین هنرهای نمایشی در درون همین مراسم جادویی و حرکات موزن است که شکل می گیرد شاید بتوان گفت یکی از شرایط ضروری برای پیدایش تیاتر فراهم آمدن درک نسبتا پیچیده ای از جهان است که در آن امکان داشتن نظر گاهی عینی و بیطرفانه از مسایل انسانی وجودداشته باشد مثلا یکی از علایم این فرایافت، ظهور یا بروز یک برخورد کمدی با مسایل است زیرا برای آنکه در راه خیر و سعادت مردم از معیارهای مضحک را بر گزینیم، نیاز به بینشی عینی و بیطرفانه داریم علامت دیگر گسترش حس زیباشناختی است مثلا هنگامی که فرایافتهای انسان از جهان خود تغییر می کند. اغلب از اجرای ایین و توسل به اسطوره ها برای رسیدن به خوشبختی صرف نظر می کنند دو شرط دیگر نیز که مربوط به حس زیباشناختی است دارای اهمیت اند پیدا شدن اشخاصی که می توانند عناصر تیاتری را به تجربه هایی متعالی وافر تر بدل کنند و جامعه ای که قادر باشد ارزش تیاتر را به عنوان فعالیتی منتقل و ویژه بپذیرد. چرا که تیاتر آموزش می دهد، ارشاد می کند و می کوشد تماشاگر خود را آرامشی روحانی ببخشد و او را به حیات درونی خویش واحد است بعنوان مرکز اجتماعی نیز قابل توجه است و در ایران نیز به عنوان یک مرکز دسته جمعی بمنظور بیان مسایل فرهنگی و تفریحی نقش ایفا می کند و می توان بعنوانی ک عامل کمک دهند در این راستا مورد توجه قرار گیرد.

سینما، تیاتر، حس زیباشناختی، دیدگاه بصری، فضا