محسن جلیلی - کارشناسی ارشد معماری دانشگاه پیام نور مرکز بین الملل کیش

معماری ایران از جنبه ی هنری پیشینه ای بس دیرینه دارد.وبررسی این پیشینه با شناخت باورها،اعتقادات و ذشته ی مردم امکان پذیر می باشد. معماری در ایران به دلیل نوع جغرافیایی آن با خاک عجین است وای خاک که روزی با آب عنصر اصلی ساخت پیکره انسان را تشکیل می داد ، برای ساخت بناها مورد استفاده قرار می گیرد و با رنگهایی که به گونه های مختلف بر آن زده میشود،جان می یابد و زنده می شود.هنرمن ایرانی از همان آغاز، نقوش و طرح های مورد استفاده خود را با نشانه ها کنایه ها در آمیخت تا بدین وسیله رازآمیزی را بیافریند وبیننده را به تفکر بنشاند.رسیدن به این راز ورمز نیز با انتزاعی کردن فرم ها پیش می رود واین انتزاعی کردن از زمان های بسیار دور حتی قبل از آنکه خانه ای برای زندگی ساخته شود،با نسان بوده است.رنگ ها می توانند انسان را شاد یا غمگین سازند. و عواطف را تحت سلطه ی خود گیرند.دیدن ذر حقیقت هم به بخش ارادی وهم غیر ارادی مغز مربوط می شود. اما تشخیص رنگ مربوط به بخش ارادی است و واکنش نسبت به رنگ، به بخش غیر ارادی.

رنگ، مسجد، لاجوردی ، قرمز، سبز، آبی