نسرین توکلی - عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور–بخش الهیات و علوم اسلامی

ارزیابیها نشان میدهد که در مراکز و نظامهای آموزشی و تربیتی به بعد معنوی به صورت کاربردی و عملی توجه لازم نشده است. سوال این نوشته این است که از چه راهی میتوان معنویت را به صورت کاربردی در بین افراد به خصوص فراگیران گسترش داد هدف این مقاله بیانبعد معنوی انسان و ارایه دیدگاه صاحب نظران در خصوص معنویت است. بررسی رویکردهای معنوی کاربردی و ارایه عناصر اصلی دیدگاه معنویت گرا در برنامه درسی است. و تاثیر این برنامهها در معنویت و روحیات اخلاقی افراد میباشد. که به صورت کتابخانهای و با استفاده از روش تحلیل و توصیف به موضوع پرداخته شده است.نتیجه تحقیق ، نقص های موجود در برنامه هایآموزشی و تربیتی را نشان میدهد و نیاز جامعه تعلیم و تربیت را در مباحث معنوی کاربردی بیان میکند. و اینکه برنامه ریزی درسی اگر با شناخت ، عاطفه و عمل همراه باشد میتواند موثر باشد.و لازم است برنامهها طوری طراحی شود که عقلانیت و ارزشها با هم نهادینه شوند، تا جلوی آسیب های اجتماعی گرفته شود. و چنانچه دانش و آگاهی از روی اختیار باشد، عمیق تر خواهد بود.و اثر آن ریشهای و پایدارتر میباشد.و در نهایت راهبردی کردن مسایل معنوی میتواند معضلات و مشکلات اخلاقی جامعه را رفع کند. و رویکرد معنوی به کتب درسی میتواند توانمندیها و اعتقادات فراگیران را بالا برده و در ایجاد یک جامعه سالم موثر باشد.

رویکرد معنوی، تربیت معنوی، برنامه درسی، جامعه سالم