استفاده از حلزون سنگی جزیره خارگ (Thais savignyi)، ابزاری برای تعیین میزان ناپاکی منطقه نسبت به فلزات سنگین (مس، روی، نیکل و کادمیوم)

به علت افزایش جمیعت و نیاز به منابع پروتیینی استفاده از منابع خوراکی آبزی به ویژه ماهیان در حال افزایش است. از آنجایی که اکوسیستم های آبی نقش مهمی در تامین غذای انسان دارند، لذا بررسی وضعیت بهداشتی اکوسیستم های آبی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به همین منظور استفاده از شاخص های زیستی یک روش کارآمد جهت سنجش میزان آلودگی ها خصوصا آلودگی های ناشی از فلزات سنگین در اکوسیستم دریا است. این مطالعه به منظور تعیین سطوح ناپاکی فلزات سنگین در جزیره خارگ با استفاده از حلزون سنگی Thais savignyi انجام گشته است. نمونه برداری از حلزون سنگی جزیره خارگ از پنج ایستگاه (اسکلهT، گود زباله، اسکله آذرپاد، پلاژکارگری و پارک ساحلی) و در تابستان سال 1392صورت پذیرفت. نمونه ها پس از جمع آوری و انتقال به آزمایشگاه کاملا خشک شده و توسط اسید نیتریک غلیظ هضم گردید و میزان فلزات سنگین آنها توسط دستگاه جذب اتمی شعله ای GBC مدل Savantaa Σ سنجیده شد. نتایج نشان داد میانگین سطوح فلزات مس، روی، نیکل و کادمیوم در حلزون های جمع آوری شده از ایستگاه های مختلف به ترتیب 4/72±6/554، 8/15±143، 1/6±8/31 و 5/2±3/14 میکروگرم بر گرم وزن خشک بود. مقایسه مقادیر اندازه گیری شده با استانداردهای سازمان بهداشت جهانی (WHO)، سازمان خوار و بار جهانی (FAO) و استاندارد اتحادیه اروپا نشان داد که غلظت فلز روی کمتر از حدود تعیین شده FAO بود در حالیکه غلظت فلزات مس، نیکل و کادمیوم از حد مجاز کلیه استانداردها بیشتر بود. طبق نتایج این تحقیق نیازمند آن است تا مدیریت و نظارت بیشتری به تخلیه پساب های مسکونی و صنعتی در این جزیره صورت بگیرد.

Keywords:

فلزات سنگین , Thais savignyi , جزیره خارگ , خلیج فارس