مینا آهنگرزاده - استادیارپژوهشی، پژوهشکده آبزیپروری جنوب کشور، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی،اهواز، ایران.
حسین هوشمند - استادیارپژوهشی، پژوهشکده آبزیپروری جنوب کشور، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی،اهواز، ایران.
سیدرضا سیدمرتضایی - استادیار پژوهشی موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
مسعود قربانپورنجف آبادی - استاد گروه پاتوبیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران

با توجه به تغییرات آب و هوایی و بروز خشکسالی های اخیر در کشور توجه آبزی پروری به سمت و سوی پرورش در قفس در دریا سوق یافته است. محیط های آبی دارای فلور طبیعی باکتریایی می باشند و از جمله باکتری های مهم در سیستم دریایی، باکتری های جنس ویبریو هستند که می توانند بیماری ویبریوزیس را ایجاد نمایند. این مطالعه به منظور بررسی راهکارهای افزایش تولیدات دریایی و به دنبال آن توسعه پایدار در دریا از طریق شناسایی محل مناسب فعالیت های آبزی پروری و شناسایی میکروارگانیسم ها و بار باکتریایی منطقه انجام شده است. در این مطالعه به مدت 9 ماه (تیر-اسفند) از 3 ایستگاه در خور غزاله (ایستگاه1: آب قفس موجود در خور غزاله، ایستگاه2: 50 متر بعد از قفس، ایستگاه 3: 500 متر بعد از قفس و نزدیک اسکله)و 1 ایستگاه در خور دورق جهت شمارش کل ویبریوها نمونه برداری به صورت ماهیانه انجام گرفت. آنالیز واریانس دوطرفه داده ها توسط نرم افزارهای Excel، SPSS انجام شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که میزان تعداد کل ویبریوها (TVC)، در 4 ایستگاه مورد مطالعه ، در دامنه103 × 01/0 تا 103× 19/0 CFU/ml قرار داشت. بیشترین و کمترین تعداد به ترتیب در ایستگاه 1 و 4 در تیرماه و در ایستگاه 2 در اسفند ماه بود وگونه V. alginolyticus در تمام ایستگاه های مورد مطالعه از بالاترین فراوانی برخوردار بود. با توجه به نتایج مطالعه حاضر می توان نتیجه گیری کرد که پرورش ماهیان دریایی در قفس در خور غزاله تاثیر چندانی بر شاخص باکتریایی آب نگذاشته و کیفیت آب از نظر باکتری های ویبریو در 4 ایستگاه واقع در خور غزاله و خور دورق تفاوت معنی داری را نشان ندادند.

خورهای ماهشهر، قفس، ماهیان دریایی، ویبریو