مقایسه کارایی روش های سیلابزنی و ازدیاد برداشت میکروبی نفت در محیط های متخلخل ناهمگن با بهره گیری از میکرومدل Glass bead

یکی از مهم ترین عوامل تاثیر گذار بر کارآیی روش های ازدیاد برداشت نفت، ناهمگنی محیط متخلخل از نظر نفوذپذیری می باشد. این مسئله باعث می گردد، سیال تزریقی تنها به مناطق پرتراوا انتقال یابد و در عمل، با عدم ورود سیال به مناطق کم تراوا، نفت موجود در این مناطق باقی می ماند و از میزان ازدیاد برداشت کاسته می شود. در کنار روش هایی چون سیمان کاری و مسدود سازی شیمیایی مناطق پرتراوا، یکی از راه حل های این مسئله، مسدود سازی انتخابی مناطق پرتراوا با بهره گیری از جرم زنده ی میکروارگانیسم ها (مسدود سازی میکروبی) می باشد، که نسبت به روش های مذکور، از مزایای انتقال آسان اسلاگ تزریقی به مناطق مورد نظر، سادگی و مقرون به صرفه بودن اجرای عملیات برخوردار است. در این پژوهش، عملکرد روش های سیلابزنی آب خلیج فارس و ازدیاد برداشت میکروبی نفت، از یک الگوی ناهمگن جریان، با بهره گیری از میکرو مدل Glass bead آشکارسازی و مقایسه گردیدند. نتایج این پژوهش نشان می دهد، در چنین الگوهایی، سیلابزنی تنها مناطق پرتراوا را تحت تاثیر قرار می دهد و قادر به فائق آمدن بر مشکل ناهمگنی نمی باشد؛ اما روش میکروبی با بهره گیری از میکروارگانیسم ها از طریق مسدودسازی انتخابی لایه های پرتراوا، می تواند محیط متخلخل را همگن تر ساخته و تقریباً تمام پتانسیل لایه ی نفتی، بخصوص مناطق کم تراوا را در عملیات ازدیاد برداشت شرکت دهد و از این طریق ازدیاد برداشت را افزایش دهد