بهبود وضعیت تغذیه ای تعدادی از درختان فضای سبز شهر اصفهان به روش چالکود
Publish place: 03rd National Congress on Urban Landscape and Greenspace
Publish Year: 1386
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 3,680
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCULG03_010
تاریخ نمایه سازی: 21 آبان 1387
Abstract:
به گفته بسیاری محققان منشآ اغلب مشکلات درختان فضای سبز به مسایل بستر ریشه این گیاهان برمی گردد.در محیط های شهری گسترش سیستم ریشه ای درختان به موازات رشد قسمت هوایی صورت نمی گیرد.و اغلب به دلیل محدودیت ها و مسایل خاک در دسترس گیاه رشد ریشه ها محدود می شود وجود شرایط بد بستر و استفاده از خاکهای فقیر در فضای سبز باعت مشکلات تغذیه ای بارز در درختان فضای سبز اصفهان شده است.بدلیل اینکه امکان تعویض بستر در مورد این درختان وجود ندارد به کارگیری روشهای کود دهی مناسب بهبود شرایط فیزیکی خاک و رفع محدویت های خاک منطقه ریشه حائز اهمیت می باشد.در این تحقیق تاثیر استفاده از چالود در بهبود شرایط بسترو در نهایت بهبود شرایط تغذیه ای تعدادی از درختان فضای سبز شهر اصفهان که از محدودیت های خاک رنج می برند مورد بررسی قرار گرفت تیمارهای چالکود در 5 منطقه آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با استفاده از مواد زیر در 3 تکرار به اجرا درآمد1. کود دامی2. ورمی کمپوست کود دامی 3. کمپوست زبا له شهری 4.ورمی کمپوست زبا له شهری 5. کند و کاو 6. شاهد تیمارها بر روی درختان چنار اقاقیا و نارون اعمال شده و عناصر کم مصرف آهن روی و منگنز در برگهای جوان ودر چند نوبت پس از اعمال تیمارها مورد اندازه گیری قرار گرفت.نتایج نشان داد تیمار چالکود به دلیل امکان آسیب اولیه ریشه در اوایل فصل رشد آثار منفی روی جذب عناصر و رشد درخت داشته ولی به تدریج با ترمیم ریشه ها و نفوذ و گسترش آنها در ناحیه چالود پس از دو سال تیمارهای چالود در بهبود وضعیت تغذیه ای و رشد سرشاخه درختان نارون و اقاقیا تاثیر مطلوبی نشان دادند.این تیمارها در مورد درختان چنار در جذب عناصر کم مصرف تاثیری نداشته و در رشد سرشاخه نیز افزایش معنی داری را بوجود نیاوردند.تیمارهای ورمی کمپوست دامی و کمپوست کود دامی بیشتریت تاثیر را بر افزایش مقدار عناصر کم مصرف و اقزایش رشد سر شاخه داشت.تیمارهای ورمی کمپوست شهری و کمپوست شهری در مرتبه بعدی قرار گرفتند تیمارکندو کاو نیز با بهبود وضعیت فیزیکی بستر تا حدی در افزایش غلظت عناصر و رشد سرشاخه ها تاثیر داشته ولی این تاثیر به دلیل نداشتن شرایط شیمیایی متفاوت با خاک شاهد در حد چالکودهای حاوی مواد آلی نبود همچنین در منطقه چالکود گسترش ریشه و نفوذپذیری آب به خاک به مقدار چشمگیری اقرایش یافت که نشانگر بهبود خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آن می باشد.
Keywords:
Authors
محبوبه انتظاری
دانشجوی کارشناسی ارشد خاکشناسی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان
حسین شریعتمداری
دانشیار گروه خاکشناسی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان
احمد جلالیان
استاد گروه خاکشناسی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان