لیلا رسولی - کارشناس ارشد جغرافیای روستایی
منیژه احمدی - عضو هیات علمی دانشگاه زنجان

توسعه روستایی پایدار مستلزم وجود مدیریت نهادمند و کارآمد با ویژگی هایی مانند منابع، سازمان پایدار و مشارکت اجتماعی است.بررسی تحولات مدیریت روستایی در ایران نشان می دهد که پس از اصلاحات ارضی دردهه 1340 تا اواخر دهه 1370 نهادینگی وپایداری در مدیریت وجود نداشت و سیاست های مدیریتی روستایی بسیار متغیر بود. هدف تحقیق حاضر بررسی نقش سرمایهاجتماعی در بهبود عملکرد مدیریت روستایی می باشد. نوع تحقیق کاربردی و ماهیت توصیفی- تحلیلی دارد. جامعه آماری تحقیق خانوارهای دهستان ایجرود با لا واقع در شهرستان ایجرود در استان زنجان می باشد. این دهستان با توجه به سرشماری سال 1390دارای 16روستا و 1465خانوار و 10768 نفر جمعیت می باشد. از بین 16 روستای این دهستان بر اساس نمونه گیری قضاوتی 4روستا با استفاده از روش نمونه گیری احتمالی ساده و طبقه بندی انتخاب شدند. روش گرد آوری اطلاعات، کتابخانه ای و میدانی با استفاده از ابزار (پرسش نامه، مصاحبه و مشاهده) و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات هم به صورت کمی وکیفی با استفاده از آمارتوصیفی و آمار استنباطی صورت گرفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد، بین عملکرد مدیران روستایی و ابعاد سرمایه اجتماعیرابطه معناداری وجود دارد و ضریب همبستگی عملکرد مدیران روستایی و سرمایه اجتماعی درخانوارهای روستایی محدوده مورد مطالعه 467/0 می باشد. براین اساس بیشترین رابطه معناداری مربوط به بعد اعتماد و کمترین نیز بعد شبکه های محلی می باشد.

توسعه روستایی، سرمایه اجتماعی، استان زنجان