نقش سیستم اتوبوسرانی شهری درکاهش آلودگی هوا نمونه موردی شهرتهران

باتوجه به پدیده شهرنشینی درایران و افزایش روزافزون خودروها درسطح شهرها شاهدرشدتصاعدی ترافیک و الودگیهای زیست محیطی درسطح خیابانهای شهرها هستیم که این معضل درکلانشهر تهران تبدیل به مسیله اصلی مدیران شهری گشته است مقاله حاضر درپی پاسخگویی به این پرسش است که ایا وضعیت سیستم اتوبوسرانی درشهرتهران درکاهش آلودگی هوا موثراست برای پاسخ گویی به این پرسش ازروش توصیفی تحلیلی به شیوه کتابخانه ای استفاده شده است نتایج نشان میدهد که وضعیت سیستم اتوبوسرانی درتهران درشاخصهای نسبت تعداد اتوبوسهای فعال به کل اتوبوسها متوسط تعدادسفر درروز درکل ناوگان و سطح دسترسی نسبت به سایرشهرهای دیگر مقدارکمتری داشته بطوریکه دراکثر موارد پایین ترازحدجهانی می باشد ازانجایی که این شاخصها نقش مهمی درمیزان مطلوبیت سامانه اتوبوسرانی و به تبع آن جذب مسافرین به این سیستم را دارا می باشد میتوان بابهبود این شاخصها علاوه برانتقال سفرهای انجام شده باوسیله نقلیه شخصی به حمل ونقل عمومی گامی موثردرکاهش تراکم ترافیک آلودگی هوا و رفع معضلات ترافیکی برداشت

Keywords:

ترافیک , آلودگی هوا , حمل ونقل عمومی , اتوبوس , تهران