حسین محمودی - دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد واحد شهر قدس

اقتصاد متکی به نفت به طور اخص و اقتصاد تک محصولی به طور عام منجر به عدم توجه به صنایعی دیگر که عمدتا درآمدزا نیز می باشند گردید. صنعت توریسم نیز یکی از همین صنایع می باشد. البته عواملی دیگرهمچون اشکال مختلف ایران هراسی، ایران ستیزی، جنگ و ... نیز مزید بر علت گردیده است. با توجه روز افزون به صنعت توریسم و همچنین فرصت ایجاد شده در راستای تعامل سیاسی هر چه بهتر )برجام( قطعا شاهد رشداین صنعت در سالهای اخیر به عنوان توسعه پایدار و در راستای آن درآمد پایدار خواهیم بود. بطوریکه مطابق آمار در 9 ماهه اول سال 94 و همزمان با مذاکرات کشورهای موثر در شکل گیری برجام گردشگری ورودی ایراننسبت به سال قبل از آن با رشد 6 درصدی و همچنین در گردشگری خروجی نیز با کاهشی هرچند محسوس مواجه می شویم.شهر جدید پرند به عنوان نماد شهرسازی پس از انقلاب و با وجود موقعیت خاص جغرافیایی و دسترسی بهراههای مواصلاتی و امکانات بالقوه این پتانسیل را داراست که در زمینه گردشگری نیز موفق عمل نموده و با ارایهراهکارها و یافته های نگارنده در این خصوص و سرمایه گذاری هایی که منجر به بهبود زیرساخت ها می شود، از درآمدهای پایدار این صنعت بهره مند گردد متاسفانه صنعت گردشگری با توجه به عواملی که به طور مختصرنیز به آنها اشاره شد به عنوان حلقه ای مفقوده در زمینه درآمد پایدار مدیریت شهری به هیچ عنوان مورد توجه واقع نمی گردد.همچنین با توجه به بهبود روابط سیاسی و فرهنگ غنی کشورمان و توجه خاص مدیران و یافته ها و پیشنهاداتعلمی در زمینه صنعت گردشگری که بستر ساز دگرگونیهای مثبت و اساسی در این صنعت می شود و به طرقمختلف مطرح میگردد شاهد تحولی بنیادین در این صنعت باشیم. در این مقاله سعی شده با روش تجربی پژوهشی نسبت به بررسی نقاط ضعف و قوت شهر پرند به عنوان جامعه - نمونه در زمینه صنعت گردشگری پس از اجرای برجام به ارایه راهکار بپردازد

پسابرجام صنعت توریسم،شهر پرند،توسعه پایدار