عباس غفاری - استادیار دانشگاه هنر اسلامی تبریز،
فرشته طاهری - دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش هنر دانشگاه هنر اسلامی تبریز،

امروزه زندگی پر مشغله شهری در روز، شهروندان را ترغیب می کند که بیشتر در ساعات شب به تفرح بپردازند. بدیهی است که گذران اوقات فراغت تنها با ماندن در فضاهای بسته و تعامل با تعداد محدودی از افراد، جوابگوی نیازهای انسان نیست. ارتباط با عناصر طبیعی و فضاهای شهری که به شکل مطلوبی تحقق یافته اند، موجب احساس آرامش، رسیدن به تعادل روانی و جسمانی، اعتلای فرهنگ گفت وگو و تعامل، احساس همدلی با شهروندان دیگر، ارتقای زندگی جمعی و از آن طریق، به وجود آمدن خاطره و احساس تعلق در میان ساکنان شهرها می شود. نقش نورپردازی در ایجاد و ادراک مناظر و مکان های شهری شبانه، اهمیت بسیاری دارد. نور امکان حضور شهروندان را در مناظر و مکان های شهری در ساعات شب فراهم می آورد اما تنها روشن کردن فضاها کافی نیست. توجه به نورپردازی شهری به عنوان خلق نورپردازی هنری که در بسیاری از شهرهای دنیا به دلیل برخوردار شدن از جلوه و زیبایی شبانه که نتیجه تصمیم های درست، هنرمندانه و بدیع در زمینه طراحی نور است به مکان هایی دیدنی و توریستی تبدیل شده اند. از این روی، در این پژوهش به نقش نورپردازی هنری در احیای زندگی شبانه پرداخته شده است. روش این پژوهش، توصیفی، تحلیلی و پیمایشی است و در تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که به کارگیری نورپردازی هم به عنوان یک فعالیت هنری و هم به عنوان یک راه کار موثر در معماری مجدد شهر ها به هنگام شب و در نتیجه، احیای زندگی شبانه شهری سهم بسزایی دارد.

نورپرازی، نورپردازی هنری، حس تعلق، امنیت، احیای زندگی شبانه