علی کاظمی وکیل آبادی - کارشناسی ارشد مهندسی برق قدرت

حضور سیستم های ذخیره ساز انرژی در برنامه ریزی به مدار آوردن نیروگاه ها، گزینه های جدیدی را در طراحی و توسعه این بخش از سیستم قدرت فراهم ساخته است. در این مقاله نحوه مشارکت نیروگاه های بادی در تامین بار از طریق برنامه ریزی UC مشخص گردیده است. یکی از معیارهای مطرح در حل مساله به مدار آوردن نیروگاه ها، به حداقل رساندن هزینه های پروسه تامین انرژی الکتریکی برای سیستم قدرت در یک افق زمانی مشخص می باشد. از طرفی با افزایش نفوذ نیروگاه های بادی در سیستم قدرت، مشکلاتی نیز برای مشارکت این واحدها در تامین بار وجود دارد، که از آن جمله می توان به رفتار تصادفی این واحدها اشاره کرد. ماهیت عدم قطعیت توان خروجی نیروگاه بادی، باعث شده است که مقدار توان خروجی واقعی و پیش بینی شده نیروگاه ها بادی متفاوت باشند. لذا ممکن است ترکیب واحدهای فعال در برنامه ریزی UC، در وقت واقعی با تغییراتی مواجه شدند که سیستم را از نقطه بهینه دور کند. از این رو جهت جبران ماهیت تناوبی و عدم قطعیت توان خروجی نیروگاه بادی، از ذخیره سازی های انرژی الکتریکی، استفاده شده است. در واقع، هدف از استفاده ذخیره سازی های انرژی الکتریکی، استفاده شده است. در واقع، هدف از استفاده ذخیره سازی های انرژی در برنامه ریزی UC با حضور نیروگاه بادی، استفاده حداکثری از انرژی باد می باشد. همچنین جهت کنترل و کاهش آلودگی ، ملاحظات زیست محیطی در کنار اهداف اقتصادی در توزیع بار بین واحدها، در نظر گرفته شده است. جهت تعیین ظرفیت ذخیره ساز انرژی، از شبیه سازی مونت کارلو ترتیبی، استفاده گردیده است. در انتها با انجام آزمایش هایی کارایی روش پیشنهادی نشان داده شده اند.

در مدار قرار گرفتن نیروکاه ها، سیستم های ذخیره ساز انرژی، نیروگاه بادی