مهدی عباسی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های دریایی، دانشگاه صنعتی سهند، تبریز
احمدرضا مصطفی قره باغی - استادیار دانشکده عمران، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
محمود یزدانی - استادیار بخش عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران

عرشه و پایه های سکوهای خودبالابر بر روی سازه های مخروطی شکلی بنام اسپادکن قرار دارند. در هنگام عملیات اسپادکنها در بستر دریا فرو رفته و سکو استقرار می یابد. در این مقاله ابتدا اسپادکن بصورت جداگانه مدلسازی شده و تحت بارگذاری های مختلف میزان جابجاییهای حاصل شده، تعیین گردید. از این جابجاییها بعنوان سختیهای فنر الاستوپلاستیک در قسمت تحلیلهای دینامیکی سکو استفاده شده است. بعد از مرحله ذکر شده، سازه سکو خودبالابری که در ابهای دریای مازندران مورد بهره برداری قرار دارد با توجه به شرایط تکیه گاهی مفصل، گیردار، فنر الاستلاستیک و فنر الاستیک تحت بارهای موج، جریان و ثقلی، تحلیل دینامیکی غیر خطی شده است. از نتایج تحلیلهای این نکته قابل درک است که شرایط تکیه گاهی نقش عمده ای در بررسی رفتار سکو دارد و استفاده از مدل فنر الاستوپلاستیک در مقایسه با مدل پیشنهادی آیین نامه API نتایج قابل قبولی را ارائه می دهد.

سکوی خود بالابر ، اسپاد کن ، فنر الاستوپلاستیک ، تحلیل دینامیکی غیر خطی