ستاره امیری - دانشجوی کارشناسی ارشد بخش عمران دانشگاه شهید باهنر کرمان
حامد صفاری - استاد بخش عمران دانشگاه شهید باهنر کرمان
جواد مشهدی - دانشجوی دکتری بخش عمران دانشگاه شهید باهنر کرمان

در انجام تحلیل های مسیر بار جایگزین برای کنترل پتانسیل خرابی پیش رونده در یک سازه، در اکثر موارد روش هایاستاتیکی انتخاب می شود. از انجایی که خرابی پیش رونده، یک پدیده ی دینامیکی و غیر خطی است، براساسدستورالعمل های مختلف بارهای ثقلی در ضریبی تحت عنوان ضریب افزایش دینامیکی (DIF) ضرب شده وتحلیل استاتیکی غیرخطی صورت می پذیرد. در ارایه ی روابط ضرایب بار دینامیکی در دستورالعمل های موجود، نقاط ضعفی مشاهده شده است. این مطالعه، یک روش تجربی جدید برای محاسبه ی ضریب افزایش دینامیکی (DIF) ارایه می دهد که برای افزایش بارهای ثقلی چشمه های اطراف ستون حذف شده، در تحلیل استاتیکی غیرخطی روش مسیر بار جایگزین قابل استفاده خواهد بود. همچنین به منظور کنترل میزان تغییر ضرایب افزایش بار دینامیکی جدید، این مقادیربا مقادیر بدست امده از روابط موجود در دستورالعمل های موجود، مقایسه می شود. این مطالعه نتیجه می دهد که رابطهی ضریب افزایش دینامیکی دردستورالعمل های موجود صرفنظر از ظرفیت سازه و بارگذاری ثقلی خاص، مقدار DIFیکسان را نتیجه می دهد. به اسانی قابل درک است که در صورت داشتن یک ظرفیت سازه ای زیاد و یا بارگذاری ثقلیکمتر، سازه ی صدمه دیده ظرفیت باقی مانده بیشتری دارد برای برقراری ارتباط درطول حذف ناگهانی المان. در مقابلیک سازه صدمه دیده دارای ظرفیت کمتر و یا تحت اثر بارهای ثقلی بزرگتر می تواند مستعدتر باشد به خرابی پیشرونده. هریک از موارد به طور واضح بر پاسخ های دینامیکی سازه ای اثر می گذارد. بنابراین لازم است DIF براساس موارد ذکر شده مطابقت داده شود.

خرابی پیش رونده، روش مسیر بار جایگزین، تحلیل استاتیکی غیرخطی، ضریب افزایش دینامیکی، سازه های بتنی