بررسی میزان حساسیت سیستم های مهاربندی همگرای مرکزگرا به موقعیت ارتفاعی کابل های پس کشیده

سیستم مهاربندی همگرای مرکزگرا حدود یک دهه است که توسعه داده شده است. این سیستم با بلندشدن از زمین، دورانصلب نموده و در نتیجه اعضای سازهای اعم از تیرها، ستونها و مهاربندها در حالت الاستیک باقی می مانند. با اضافه شدن کابلپس کشیده، نیروی لازم برای برگرداندن قاب به حالت اولیه تامین می شود و سپس فیوزهایی به قاب اضافه می شوند تا با تسلیمشدن، انرژی زلزله را تلف کنند. در تحقیقات گذ شته ، این سی ستم معمولا برای سازه های سه طبقه مورد ا ست فاده قرار گرفتهبود، که کابل ها طبقه بام را به زمین متصل می کردند. در سازه های بلندتر اتصال کابل از بام به زمین موثر نیست چون مودهایبالاتر تاثیر میگذارند و سازه دچار جابه جایی نسبی جانبی در طبقات میانی می شود و به اصطلاح شکم می دهد. در این مقاله،دو سازه ی 5 و 10 طبقه با سیستم مهاربندی همگرای مرکزگرا با پیکربندی دوبل انتخاب شده است. یک کابل پس کش یده اززمین به طبقات مختلف متصل میگردد تا حالت بهینه مشخص شود. این تحقیق در نرمافزار OpenSees با تحلیل استاتیکی ودینامیکی غیرخطی تحت 7 زلزله حوزه نزدیک انجام شده است. نتایج نشان میدهد، با افزایش طول کابل، ظرفیت اتلاف انرژیسازه کاهش می یابد یا به عبارت دیگر سختی سازه، پس از تسلیم فیوز، کاهش می یابد. لیکن تغییرمکان جانبی نسبیمیان طبقه با افزایش طول کابل در بیشتر رکوردها، کاهش می یابد.

Keywords:

سیستم مهاربندی همگرای مرکزگرا , حرکت گهوارهای کنترل شده , رفتار پرچمی شکل , کابل پس کشیده , تحلیل استاتیکیو دینامیکی غیرخطی