نازی گوزلی - آموزشکده فنی و حرفه ای سما، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ارومیه، ارومیه، ایران
حامد داودی - کارشناسی ارشد دانشگاه ارومیه

با توجه به تعداد زیاد اعضاء در سازه های فضاکار، انتخاب فرم و مدولاسیون مناسب تاثیر زیادی در کاهش وزن و در نتیجه کاهش هزینه ی سازه دارد. ولی از طرفی کمینه بودن وزن همیشه به منزله ی اقتصادی بودن سازه نیست و پارامترهای دیگری چون تعداد گره های اتصال، تعداد المان ها و همچنین میزان هدررفت المان تاثیر بسزایی در هزینه ی نهایی سازه خواهد داشت. در این مقاله به آنالیز اقتصادی شبکه های تخت دولایه ی فضاکار با درنظر گرفتن فرم ها و طول دهانه های مختلف پرداخته شده است. برای این منظور، این سازه ها در سه فرم مختلف و دو طول دهنه ی 24 و 42 متری بر روی ستون های کناری 7 متری تحلیل و طراحی شده و سپس فرم هایی که قیدهای تنش و جابجایی را نقض می کنند، کنار گذاشته شده و به مقایسه ی اقتصادی فرم های تایید شده پرداخته تا تاثیر وزن، تعداد گره ها و همچنین تعداد المان های شبکه ی فضایی در کمینه شدن هزینه ی نهایی سازه و در نتیجه تعیین بهترین مدل به عنوان طرح مهندسی بررسی شود. با توجه به اینکه لوله ها در بازار با طول 6 متر ساخته می شود، جهت کمینه کردن میزان هدررفت مصالح در تمامی فرم ها از مدولاسیون 2 متری و 3 متری استفاده شده است. تاشه پردازی شبکه های تخت فضاکار با جبر فرمکسی و نرم افزار Formian و تحلیل و طراحی سازه با استفاده از نرم افزار Sap2000 صورت گرفته است. نتایج بدست آمده بیانگر مقرون به صرفه بودن فرم دوراهه روی دوراهه با مدولاسیون 3 متری برای دهانه ی 24 متری و فرم اریبی روی اریبی با مدولاسیون 3 متری برای دهانه ی 42 متری می باشد.

سازه ی فضاکار، شبکه تخت دولایه، فرم، المان، طرح اقتصادی