ارزیابی تاثیر اتصالات فنلجی در بهبود عملکرد اتصال میانی مهاربندهایی ضربدری

سیستم مهاربند ضربدری بیشترین سختی را در بین انواع مختلف مهاربندها دارا هست. این خصوصیت موجب افزایش باربری و کاهش شکل پذیری نسبت به انواع دیگر مهاربندها می گردد. مقاطع بودن دو عضو، طول موثر هریک از آنها را کاهش می دهد، که این امر موجب ایجاد کمانش موضعی در عضو منقطع خواهد شد. در این سیستم برای انتقال نیروهای جانبی، اغلب از دو اتصال انتهایی و میانی استفاده می گردد که بررسی رفتار اتصال میانی موضوع اصلی این تحقیق هست. در این تحقیق تمام عناصر به صورت سه بعدی توسط نرم افزار آباکوس مدل سازی شده است. تحلیل رفتار کمانشی خطی و پس کمانشی دو نوع اتصال میانی رایج و اتصال میانی به صورت فلنجی (Flanged fitting) در مهاربندهای ضربدری مورد بررسی قرار می گیرد و پس از مقایسه ضریب طول موثر در این اتصال ها، نتیجه گیری می شود که بهترین نوع اتصال از نظر شکل پذیری و باربری اتصالی است که بتواند پیوستگی و گیرداری لازم را در مهاربند ضربدری تامین کند، که این پیوستگی موجب کمانش موضعی یا به اصطلاح کمانش مود دوم در مهاربند ضربدری می شود و تغییر مکان خارج از صفحه مهاربند ضربدری را کاهش می دهد.

Keywords:

مهاربند ضربدری , اتصالات فلنجی , رفتار کمانشی و پس کمانشی , ضریب طول موثر , نرم افزار آباکوس