آرزو پورحسن - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده هنر و معماری، موسسه آموزش عالی دیلمان لاهیجان
سیدباقر حسینی - دانشیار، گروه معماری، دانشکده معماری و هنر دانشگاه علم وصنعت، ایران
رضا پرویزی - مربی، گروه معماری، دانشکده معماری، موسسه غیرانتفاعی دیلمان لاهیجان، ایران

مسکن و سکونت، همواره از شرایط اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و اقلیمی هر منطقه تبعیت می کنند. ماهیت، میزانکمبود و وجوه نیازهای سکونتی بر حسب گروههای درآمدی قشرهای اجتماعی متفاوت است، بدیهی است هر یک به تبعویژگی های خود، راه حل های متفاوتی را طلب می کند، یکی از این راه حل ها مسکن انعطاف پذیر می باشد. انعطاف پذیریدر طراحی مسکن معاصر را می توان- با توجه به تغییرات ابعاد زندگی و معیشت، به عنوان راه حلی برای جلوگیری از گسیختگی تعاملات بین جامعه، مردم و فضای زیستی در نظر گرفت؛ زیرا خانه را باید متناسب با نیازهای در حال تغییرانسان طراحی نمود. انعطاف پذیری به ایده تغییرپذیری و توسعه پذیری در طول زمان اشاره دارد. بنابراین، مسکن انعطاف-پذیر مسکنی است که میتواند با تغییر نیازهای کاربران سازگار گردد و به درک نیازهای مورد انتظار کاربران با مشارکتآنها منجر شود. مشارکت مردم در این فرآیند، امکان انطباق مسکن با نیازهای آنها را افزایش می دهد و در نتیجه رضایتعمومی از مسکن را بالا می برد.اطلاعات لازم جهت انجام این تحقیق از دو طریق میدانی و کتابخانه ای جمع آوری شده است. برای ارزیابی اطلاعاتبدست آمده، از مردم توسط پرسشنامه نظرخواهی شده است، و سپس نتایج حاصله به وسیله نرمافزار SPSS موردتحلیل آماری قرار گرفته است، در پایان چنین استنتاج شد که، مولفه ی توسعه پذیری در مجتمع مسکونی مورد بررسیدر این پژوهش بیشترین تاثیر را بر افزایش انسجام اجتماعی دارد.

مجتمع ، مسکونی، انعطاف پذیری، توسعه پذیری، انسجام اجتماعی