ارزیابی کیفیت زندگی با تاکید بر روانشناسی محیطی در دو محور از شهرک گلستان

توسعه روزافزون جمعیت شهری و جایگزینی رویکردهای کیفی به جای توجه به استانداردهای کمی باعث طرح موضوعاتی نظیر کیفیت زندگی شهری و روانشناسی محیط شده است که در مقیاس ها، قلمروها و ابعاد مختلف قابل بررسی است. با توجه به توسعه های متعدد شهرک مانند در غرب تهران به خصوص در منطقه 22، سنجش و ارزیابی این نوع از سکونتگاه ها و توجه به روانشناسی محیط ضروری به نظر می رسد. از جمله این شهرک ها می توان به شهرک گلستان واقع در شرق دریاچه چیتگر اشاره کرد که دارای دو محور اصلی خیابان هوانیروز و خیابان امیر کبیر می باشد. این دو خیابان با توجه به مرکزیت دسترسی این شهرک دارای دو بافت کاملا متفاوت با یکدیگر هستند، خیابان امیرکبیر بافتی متنوع و جاذب جمعیت می باشد و تبدیل به بافتی سرزنده گردیده، برخلاف آن خیابان هوانیروز از نظر تراکم و تعدد کاربری دارای ضعفی اساسی است و منجر به خالی بودن از جمعیت در ساعت های مختلف شبانه روز به ویژه در شب ها شده همین عامل از فاکتورهایی مانند امنیت، سرزندگی و دیگر عوامل این خیابان کاسته و تاثیر نامناسبی بر روی بافت شهرک گلستان نیز می گذارد. پژوهش حاضر با مقایسه این دو خیابان و تحلیل نوع کاربری در هر دو گذر بر مبنای آموزههای روانشناسی محیط، به راهکارهایی برای تبدیل خیابان هوانیروز به بافتی سرزنده و جاذب فعالیت های گوناگون فردی و جمعی پرداخته است. این راهکارها با اعمال تغییر جزیی بنابر شرایط آن منطقه می توانند به عنوان الگویی برای بهبود وضعیت دیگر خیابان ها و سرزنده سازی دیگر محورها به کار گرفته شوند.

Keywords:

روانشناسی محیطی , کیفیت زندگی , ارزیابی , سکونتگاه , محور گلستان , بافت سرزنده