سیامک سهرابی - مدرس دانشگاه، گروه معماری، دانش آموخته کارشناسی ارشد مرمت و احیاء بناها و بافت های تاریخی از دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران

معماری سنتی ایران از دیرباز تا شروع شهرسازی صنعتی و به اصطلاح زندگی ماشینی، با خصایص و اصولی منحصر بهفرد همواره پرطمطراق بوده و به نوعی ارتباطی دو طرفه و مانوسی با مردم نظارهگر اثر داشته است. خلق اثر معماری درگام اول تجلیگاه سبک و مشی زندگی مردمان هم عصر خود بوده و در گام بعدی اثر مخلوق، بر ادراک درونی مردم که ازنظر کارکردی یا بصری از آن منتفع بوده، تاثیرگذار میباشد. از طرفی حضور طبیعت در معماری سنتی ایران از منظرفضاسازی و تزیینات در نیل به این مهم نقش بسزایی داشته است. گرچه سیاحان با ورود به ایرانزمین به قدر وسع قلمبه توصیف این مهم گماشته اند و صاحبنظران و مفاخر معماری این مرزبوم نیز با دیدی موشکافانه اصول و ویژگی های 5گانه معماری سنتی ایران: مردم واری، پرهیز از بیهودگی، خودبسندگی، نیارش و درون گرایی را مطرح و خدمات بسیارارزندهای در راه تعالی و ترویج این مهم برداشته اند، ولیکن به نظر نگارنده این موارد بیشتر تبلور تاثیر مشی زندگی مردمبر معماریست و کمتر به موضوع تاثیر متقابل معماری بر مشی زندگی مردم پرداخته شده است. این مقاله درصدد است باروش تحلیلی- اسنادی و مطالعات میدانی نمونه موردی تزیینات پوسته گنبد مدرسه چهارباغ اصفهان، تاثیر تزییناتبرگرفته از طبیعت را در درون پروری انسان به عنوان جزیی از اصل درونپروری انسان در معماری سنتی ایرانی (تعبیرنگارنده)، مورد تفحص و بررسی قرار داده، به این منظور که این اصل مهم در طرح های معماری و شهرسازی امروزیملاک و مورد استفاده واقع گردد.

معماری سنتی ایران، درون پروری، تزیینات، طبیعت، مدرسه چهارباغ