همتا ملک زاده مقدری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری داخلی، واحد رامسر، دانشگاه آزاد اسلامی، رامسر، ایران

معماری سبز یا معماری پایدار یکی از گرایش ها و رویکردهای نوین معماری است که در سالهای اخیر مورد توجهعده زیادی از طراحان و معماران معاصر جهان قرار گرفته است . معماری سبز زیر شاخه معماری پایدار است کهامروزه مورد توجه خاصی قرار گرفته و بهره گیری از آن در فضاهای داخلی ، راه حلی بسیار مناسب برای رساندنافراد یک خانه به آرامش بصری و روحی می باشد و استفاده از بام سبز که مقدار یا تمامی آن با پوشش گیاهی و خاکبا محیط کشت روینده پوشانده می شود یکی از رویدادهای مهم و نوین شهرسازی به شمار می آید . تاثیراتنامطلوب (بدکردن هوا، بالارفتن دما و جزیره های گرمایی) را می توان به واسطه ی افزایش سبزه ها و گیاهان در سطحشهر درسقف ساختمانها کاهش داد . بعلاوه گیاهان و بوته های استفاده شده بر روی سقف ها، می توانند تا حد زیادی ازتبادل حرارت اتاق ها با محیط بیرون جلوگیری کنند. استفاده از عناصر طبیعی در فضاهای داخلی میزان حضور افراد رادر محیط افزایش داده و افراد احساس تعلق به محیط پیدا می کنند و این امر تا حد زیادی در ارتقاء کیفیت فضاهایداخلی نقش موثری را ایفا می کند . این مقاله سعی در دستیابی به ارایه راهکارهایی در جهت افزایش بهبود کیفیتفضای داخلی از طریق معماری سبز دارد . در این تحقیق ابتدا به تعریف اجمالی از رویکرد معماری پایدار (سبز)پرداخته شده است و سپس به بررسی لزوم احداث ساختمان به صورت سبزوپایدار، اصول و اهداف و مزایایساختمان های سبز ، توسعه پایدار و ... می پردازد.

سبز، معماری داخلی، گیاهان، معماری پایدار، رویکرد نوین