زهرا رسول پناه - گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
عاطفه دهقان توران پشتی - گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

با نگاهی گذرا به جوامع مختلف در می یابیم که بخش قابل توجهی از اعضاء هر جامعه را معلولان و به خصوص معلولانجسمی- حرکتی تشکیل می دهند. معلولان با وجود داشتن شایستگی ها و استعدادهای فراوان در انجام امور و شرکت در فعالیت ها، به دلیل محدودیت توانایی هایشان از فعالیت در بسیاری از امور مدنی و اجتماعی و ... به دور مانده اند.این در حالی است که انسان ذاتا موجودی اجتماعی است و میل به برقراری ارتباط با محیط اطراف خود را دارد که تحققاین امر تنها با حضور در اجتماع و دسترسی به محیط پیرامون امکان پذیر است. در واقع شرط اساسی برقراری رابطه بامحیط پیرامون و رفع نیازها، داشتن امکان دسترسی به آن محیط است که در این صورت شخص می تواند نیازهای مادیو معنوی خود را مرتفع سازد و در جریان اجتماع قرار گیرد.از این رو تلاش برای تحقق این امر، به وسیله ی تبیین اصول و راهکارها جهت تسهیل دسترسی افراد معلول به محیطاطراف اجتناب ناپذیر است.یکی از راه های کمک به بازگشت معلولین به اجتماع ایجاد مراکز ومجموعه های ویژه آنها و یا به عبارتی ایجاد مجموعه هایی قابل استفاده بدون وجود مانع، بویژه مجموعه های فرهنگی و ورزشی است. این مقاله سعی بر این دارد که با استفاده از مطالعات تطبیقی به روش اسنادی- کتابخانه ای راهکارهای مناسب سازی فضا برای معلولین را تبیین کند.استفاده از مطالعات تطبیقی به روش اسنادی کتابخانه ای راهکارهای مناسب سازی فضا برای معلولین را تبیین کند.

محیط، معلولان، راهکار، مجموعه فرهنگی، دسترسی