فاطمه علی جانی - دانشجوی کارشناسی ارشد ،گروه معماری، واحد مرودشت،دانشگاه آزاد اسلامی،مرودشت،ایران
مژگان ساسانی - مربی دانشگاه آزاد اسلامی،گروه معماری، واحد داریون،دانشگاه آزاد اسلامی،داریون،ایران (نویسنده مسئول)

هر مسکن به عنوان محل سکونت و آسایش یکی از نیازهای اولیه بشری و از نخستین مسایلی است که انسان همیشه بهدنبال یافتن پاسخی مناسب و معقول برای آن بوده است. در سال های اخیر با توجه به تغییرات در حوزه های مختلف درسراسر دنیا، با وجود توجه عمیق به مسیله مسکن، خانه هایی که حس تعلق افراد را تقویت نمایند کمتر دیده می شود وصرفا پاسخگویی به مسایل مادی مد نظر بوده است. در این بین باید توجه داشت که کمبود مسکن و رشد فزایندهجمعیت، مشکلات عدیده اقتصادی در کنار سایر عوامل تاثیرگذار دیگر موجب شده تا ساخت مجموعه های مسکونیبه عنوان بهترین و تنها راهحل تامین مسکن همواره مورد توجه قرار گیرد. مساکنی که فارغ از حس تعلق ساکنین هیچپیوندی با معماری اصیل و فرهنگ معماری بافت کهن شهر ندارد و از طرفی نیز نمی توان آن را زیر سلطه معماری مدرنقرارداد پژوهش حاضر قصد دارد با شناخت مفاهیم و ارزشهای معماری خانه های سنتی و تلفیق آن با ضرورت هایزندگی امروز، به مولفه هایی برسد که علاوه بر حفظ ارزش های خانه های تاریخی موجب احیاء الگوهای معماری سنتی وتلفیق آن با ضرورت های امروز معماری باشد. در این راستا با روش توصیفی- تحلیلی ضمن بررسی اجزا و معیارهای طراحی خانه های سنتی به مطالعه 6 نمونه موردی در شهر شیراز پرداخته است. بررسی ها نشان می دهد، بخش عمده ازتنوع فضایی خانه های سنتی در خانه های معاصر کم رنگ شده است، سلسله مراتب فضایی نیز دستخوش محدودیتهای طراحی شامل موقیعت زمین و جهت نورگیری شده است. رعایت حریم خصوصا در محل ورودی واحدهای مسکونیفاقد طراحی مناسب است. از اینرو با شناسایی نواقص موجود لازم است با تمرکز بر جزییات طراحی معیارهای طراحیخانه های سنتی که اغلب فاقد زمان و مکان ثابت اند رعایت گردند تا موجب ارتقا کیفیت زندگی در خانه های امروزی گردد.

معماری، مسکن، سنتی، معاصر، شیراز