مازیار سرداری - کارشناس ارشد معماری
الهه بابایی - دانشجو کارشناسی ارشد معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

معماری سلجوقی که با وقار و نیرومند و از نظر ساخت پر تصنع است ، پیدایش آن نه ناگهانی و نه تصادفی بوده است.بلکه باید آن را اوج تجلی رنسانس ایرانی دانست که در اوایل سده دهم در روزگار سامانیان آغاز شده بود. سلجوقیان میبایستی زیر تاثیر شکوه غزنویان قرار گرفته باشند ، لیکن طریق ساده و سخت زندگی و اثراتی که سرزمین بومی آنهایعنی دشت های مرکزی آسیا بر روی آن ها گذاشته و ایشان را به سختی خو داده بود آنان را بیشتر به شیوه ای قوی ترو کم خرج تر متمایل ساخت. در نیمه دوم قرن پنجم هجری ، هنر معماری ایران به درجه کمال و شکوفایی خود رسیدو صفات خاص این دوره با قدرت سیاسی و شور مذهبی آن در معماری و بنای مسجد که دل انگیزترین آثار معماریاسلامی است ، تجلی یافت. در این مقاله سعی بر این است با روش توصیفی – تحلیلی، به معرفی و بررسی معماری یکیاز مساجد این دوره که از نظر معماری حایز اهمیت است ، یعنی مسجد جامع شهر ساوه در استان مرکزی ، پرداخت.

معماری، سلجوقیان، مسجد، اسلامی، ساوه