یسررب معیارهای مطلوبیت سکونتی در سه مقیاس واحدآپارتمانی، ساختمان مسکونی و محله

ترجیحات افراد در انتخاب مسکن مطلوب، متاثر از میزان تامین نیازهای آنها است. چنانجه یک محیط به گونه ای ساماندهی شود که بتواند بخش زیادی از نیازهای افراد را تامین نماید، فرد نسبت به آن محیط احساس رضایت نموده و چنانچه محیط قابلیت های لازم جهت تامین ابعاد مختلف نیازهای فرد را نداشته باشد، منجر به نارضایتی و در مواردی ترک آن مکان توسط افراد می شود. این پژوهش قصد بر آن دارد معیارهایی که یک محیط مسکونی را از منظر ساکنین آن مطلوب می نماید را در سه مقیاس واحد آپارتمانی، ساختمان مسکونی و محله مورد سنجش قرار دهد. از طرفی یکی از ابزارهای سنجش ترجیحات افراد نسبت به محیط های مسکونی، بررسی میزان رضایت مندی آنها نسبت به محل سکونتشان است. لذا این پژوهش با ارزیابی ابعاد مختلف رضایتمندی افراد در محیط های مختلف مسکونی و نیز با پرسش از ایدال های آنها نسبت به سه مقیاس واحد مسکونی، آپارتمان و محله، سعی در ارایه شاخص های مختلف مطلوبیت فضایی در مقیاس های مختلف مکانی می شود. با توجه به اینکه پژوهش حاضر در نهایت به دنبال بررسی معیارهایی جهت سنجش ترجیحات مسکونی افراد مختلف است، لذا جامعه آماری مورد نظر از میان مستاجرینی انتخاب شدند که به طور متوسط سالانه با موضوع انتخاب مسکن درگیر هستند. بر همین اساس جامعه آماری تحقیق از 270 نفر از مستاجرین ساکن محلات مختلف شهر مشهد انتخاب شدند. گردآوری اطلاعات از طریق پرسشنامه متشکل از سوالات باز و بسته بود که پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که در اولویت بندی افراد در ترجیحات مسکونیشان از میان سه مقیاس مورد بررسی، مقیاس ساختمان مسکونی در اولویت اول، محله در اولویت دوم و واحد آپارتمانی در اولویت سوم قرار دارد. از میان شاخص های مربوط به سطوح فوق، شاخص ویژگی های فیزیکی در مقیاس واحد مسکونی، شاخص امنیت در مقیاس ساختمان مسکونی و شاخص دسترسی و موقعیت در شهر در مقیاس محله، در بالاترین درجه اهمیت از ترجحات افراد قرار دارد.

Keywords:

رضایت مندی , ترجیحات مسکونی , واحد آپارتمانی , ساختمان مسکونی , محله