نیلوفر اسدی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب
حسین ذبیحی - دکترای شهرسازی و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

با وجود تاکیدی که نظریه پردازان بر اهمیت خاطره انگیزی داشته اند، شرایط موجود نشان از فقر شکل گیری و ثبتخاطره در مکان دارد که مشکلاتی همچون گم گشتگی، بی هویتی ، عدم امنیت و از دست رفتن ارتباط متقابل انسان بامحیط را در پی خواهد داشت. از این رو پرداختن به کیفیت خاطره انگیزی اهمیت می یابد. در میان تمام مکان هایی کهانسان در طول زندگی در آن حضور دارد خانه اولین مکانی است که نقش هویت بخشی برای انسان دارد. با رشد زندگیآپارتمان نشینی در شهرها در سال های اخیر شاهد ظهور فضاهایی خسته کننده، کسل، مرده و در عین حال یکنواخت وهم شکل هستیم. خانه هایی هم شکل و مدول وار که تنها تفاوت آنها نهایتا در نوع و نحوه به کارگیری مصالح است.مکانی که تنها برای خوردن و خوابیدن چند ساعته طراحی شده و به لحاظ کالبدی اجازه به فعلیت رسیدن مفاهیمی چونانعطاف - پذیری، هویت مندی، احساس تعلق و خاطره پذیری را به ساکنانش نمی دهد. این پژوهش با هدف تبیین اصول ومعیارهایی جهت شکل گیری و ثبت خاطره در معماری نگاشته شده است. بر اساس مطالعات انجام گرفته عوامل مختلفیدر شکل گیری و ثبت خاطرات در ذهن انسان تاثیر گذار هستند که در آن میان کیفیت کالبدی از اهمیت بالاییبرخوردار است. از دیگر مولفه های تاثیر گذار در افزایش خاطره انگیزی، انعطاف پذیری، تنوع پذیری، دوام داری کالبدی،دارا بودن بار محیط و اطلاعات حسی بالا، توجه به ویژگی های فرهنگی، استفاده از نماد و نشانه، ترکیب محیط با فعالیتهای اجتماعی، رازگونگی و ایجاد ابهام و پرسش در طراحی و ارتباط با طبیعت می باشند. روش اصلی تحقیق در اینپژوهش روش تحلیلی توصیفی می باشد.

خاطره، عوامل خاطره انگیزی، مجموعه مسکونی، مکان