رسول عبدی ملک کلایی - دانشجوی دکتری دانشگاه هنر اصفهان
عبدالمجید نورتقانی - عضو هیات علمی دانشگاه گلستان
مهدی سعدوندی - عضو هیات علمی دانشگاه گلستان

متفکران و محققان زیادی تاکنون در خصوص چگونگی شکل گیری هویت مکان در فضاهای ساخته شده شهری به تحقیقو بررسی پرداخته اند. هویت ابعاد و ریشه های گسترده ای دارد و دامنه آن به حوزه های مختلفی کشیده می شود. مباحثمربوط به پایداری نیز در سالهای اخیر در حوزه های مختلف مورد کنکاش و بررسی قرار گرفته اند. در این مقاله با مروری برتحقیقات صورت گرفته توسط محققان مختلف در حوزه های مختلف به ارتباطاتی که میان دو حوزه معماری پایدار و هویتمکانی در معماری وجود دارد می پردازیم وتاثیرات هریک را بر دیگری با روش تحقیق همبستگی واز طریق مطالعه موردیبررسی قرار می دهیم به عبارت دیگر این تحقیق از نوع کیفی و توصیفی و با روش تحقیق همبستگی صورت گرفته و مطالعهادبیات پیشینه آن به روش کتابخانه ای بوده است.عمده تاکید این مقاله بر این نکته است که با افزایش هویت محیط که منجربه افزایش سطح تعلق مکانی افراد می گردد حساسیت افراد نسبت به حفظ محیط پیرامونی خود افزایش یافته و این امر موجباتخاذ رویکردهایی در جهت حفظ محیط زیست و پایداری آن می گردد.بدین منظور در تحقیق پیش رو با انتخاب پنج مکانمتفاوت در یک حوزه اقلیمی در منطقه مرکزی مازندران و از طریق مراجعه حضوری و انجام پرسشنامه سطح هویت مکانی ونیز میزان مولفه های پایداری در کالبد معماری این مکانها مورد سنجش قرار گرفت و نتایج پس از جمع آوری و استخراج درقالب جداول آماری ارایه گردید تا قابل قیاس گردد.با همپایه کردن نتایج در قالب یک نمودار نهایی میزان تغییرات شاخصهای دو متغیر مورد سنجش قرار گرفته وارتباط آنها در بخش نتیجه گیری بیان گردید.نتایج مبین وجود ارتباط میان این دومولفه است.

هویت، پایداری، تعلق مکانی