اعظم توکلیان - کارشناس ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان
نسرین الوانیان - کارشناس ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان

افزایش جمعیت، گسترش شهرها و سرعت تکنولوژی بخصوص در قرن اخیر موجب مصرف بیش از حد آب و تغییراتوسیعی در اکوسیستم ها شده و اغلب باعث نابودی آنها گردیده است. یکی از اثرات شهرنشینی، افزایش درصد سطوحنفوذناپذیر در این مناطق می باشد. این مساله عواقب زیادی برای زیرساخت های شهری و محیط زیست پیرامون شهرهادر پی داشته است که از آن جمله بروز سیلاب های مخرب و رواناب های شهری می باشد. روش های بهینه مدیریتمنابع آب و بهره گیری از ابداعات و ابتکارات جدید از عوامل مهم مقابله با بحران آب و عواقب آن می باشند. در این میان،یکی از بهترین و علمی ترین روش های مدیریت پایدار منابع آب، آبخیزداری و آبخوانداری است که در حوزه های شهریدر قالب آبخیزداری شهری مطرح می شود. در این روش با ارایه راهکارهای پیشگیرانه کنترل و بهره وری از رواناب ها وسیلاب ها در بخش های مختلف حوزه های آبخیز، می توان با جلوگیری و کاهش خسارات سیل از این نعمت الهی بهعنوان فرصت استفاده نماییم و در دوره های خشکسالی نیز با کمترین تنش ناشی از کمی نزولات روبرو شویم.در این مقاله سعی شده ضمن معرفی حوزه آبخیز شهری، آبخیزداری و آبخیزداری شهری به مزایای بام سبز به عنوان یکراهکار عملی جهت اصلاح چرخه آب درمحیط های شهری پرداخته شود و چگونگی تاثیر آن در کاهش اثرات مخربسیلاب ها و رواناب ها مورد بررسی قرار گیرد. هرچند بام سبز راه حل نهایی و کامل نمی باشد، اما به دلیل قابلیت اجرادر مدت کوتاه تر و توسط شهروندان، می تواند در کنار سیاست های کلان برای مبارزه با اثر سیلاب ها و رواناب ها، نقشمناسب و قابل توجهی را ایفا نماید.

بحران آب، آبخیزداری شهری، بام سبز، توسعه پایدار، کنترل سیلاب، مدیریت رواناب شهری