بهزاد تقی پورقصابی - دانشجوی کارشناسی معماری، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز (مرکز سردرود)

مقاله حاضر در رابطه با بهره گیری از روانشناسی محیطی در طراحی معماری است. روان شناسی محیطی رشته ای است که با تعاملات و روابط میان مردم و محیطشان سروکار دارد. همانا بررسی ارتباط رفتارهای متکی بر روان انسان و محیطی کالبدی است. لذا توجه طراحان به بررسی روان شناختی فضاهای طراحی شده پیوندی ناگسستنی بین روان شناسان محیطی و آنها ایجاد کرده است. معماران و طراحان شهری امروزه توجه ویژه ای به شناخت روانشناسانه رفتارهای انسان دارند. زیرا این گونه رفتارها با محیط کالبدی ارتباط تنگاتنگی دارد. با توجه به اینکه امروزه به دلیل پیچیده تر شدن زندگی در شهرها و مشکلاتی که از نظر روحی- روانی شهروندان دچار آن شده اند، می توان با استفاده از روانشناسی محیطی و تاثیراتی که محیط از نظر رفتاری می تواند بر انسان های اطراف خود بگذارد در طراحی معماری به عنوان یک ضرورت بکار گرفت تا یک تعاملی میان انسان ها و محیط اطرافشان بوجود آید.

روانشناسی محیطی، طراحی معماری، محیط