بررسی توسعه پایدار کاداستر اسکان یا معماری هویت شهروندی در اسکان غیررسمی با مهندسی اجتماعی منطقه 2 شهرداری تهران

جهان به سرعت درحال گسترش زندگی شهری است. توسعه سریع شهری، در چند دهه اخیر از ابعاد مختلف خصوصا بعداجتماعی به ویژه در کشورهای درحالتوسعه تحت تاثیر قرار داده است. امروزه در کلانشهر تهران با روند سریعشهرنشینی؛ پدیده اسکان غیررسمی چالش هایی فراروی توسعه پایدار کاداستر اسکان شهری ایجاد کرده است و یکی ازارکان اساسی توسعهپایدار، اسکان اجتماعی پایدار و درپی آن به وجود آوردن؛ باور هویت شهروندی است؛ لذا لزوم بررسیچالش ناپایداری های اجتماعی و کاداستر وضعیت اسکان غیررسمی با مهندسی اجتماعی احساس میشود. براین اساسعلل و پیامدهای اجتماعی اسکان غیررسمی ناحیه 9 منطقه 2 شهرداری تهران؛ فرحزاد، با استفاده از تکنیک مشاهده،مصاحبه و پرسشنامه با رویکرد کمی و کیفی مورد بررسی قرار گرفته است. روش بهکاررفته، توصیفی و ارزیابی از طریقتکمیل پرسشنامه است. جامعه آماری 621 خانوار و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 237 خانوار محاسبه می گردد.براساس یافته های این پژوهش؛ بخش عمده اسکان غیررسمی محله فرحزاد، ناشی از مهاجرت برای دستیابی به زندگیبهتر است. و با توجه به اینکه 61/53 درصد از ساکنان این محله تمایلی به بازگشت به محل سکونت قبلی خود ندارند مهندسی اجتماعی بیشتر مورد اهمیت قرار می گیرد. این موضوع درحالیست که عدم تعلق اجتماعی، عدم هویت شهروندی و باور حاشیه نشینی بیش از 51/34 درصد از متوسط ساکنان است. این افراد بهبود وضعیت اسکان و زیرساخت اجتماعی و فرهنگی را مهمترین اولویت بهبود وضعیتشان می دانند. در حاشیه بودن آسیب های اجتماعی، عدم ارایه گزارش اجتماعی مستقل فراگیر به طور مستمر و نداشتن دماسنج اجتماعی عامل عدم توسعه کاداستر هویت شهروند اجتماعی در محله شده است. لذا ویژگی اصلی رویکرد توسعه پایداری هویت شهروندی را می توان براساس تغییر مهندسی اجتماعیتبیین کرد.

Keywords:

توسعه پایدار کاداستر , هویت شهروندی , هویت اجتماعی , اسکان غیررسمی , مهندسی اجتماعی