ابوالفضل فاضلی حق پناه - مدرس دانشگاه خیام

امروزه یکی از مهمترین مباحی مطرح در حیطه معماری، طراحی بناها بر اساس زمینه آنها می باشد. این زمینه می تواند دارای چند بعد مختلف از جمله، زمینه تاریخی، کالبدی، زمینه فرهنگی- اجتماعی و یا زمینه اقلیمی و فعالیتی باشد. مداخله در بافت های فرسوده و طراحی بناها دراین بافت ها لازم است در ارتباط با طمینه آن ها باشد. مداخله دربافت های فرسوده و طراحی بناها در این بافت ها لازم است در ارتباط با زمینه آن ها باشد تا شهر به یک کل هماهنگ از بناها دست باید. هدف این تحقیق، ارایه اصول طراحی بناها در بافت های فرسوده با استفاده از معماری زمینه گرا می باشد. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی بوده و جمع آوری داده ها، به روش کتابخانه ای انجام شده است. در این پژوهش پس از شناخت و تحلیل مفاهیم مرتبط با زمینه گرایی و معماری زمینه گرا به بافت های فرسوده و نحوه مداخله در این بافت ها پرداخته شده است. نتایج حاکی از آن است که نحوه مداخله در بافت های فرسوده در کالبد و فعالیت آنها است. در بناهای فرسوده نیز این نحوه مداخله می تواند کالبدی و فعالیتی باشد که با مولفه های زمینه گرایی همخوانی دارد. در انتها اصول طراحی بناها در بافت های فرسوده بر اساس مولفه های کالبدی، تاریخی، اقلیمی، فرهنگی و فعالیتی ارایه گردیدند. از این اصول می تواندر هر منطقه ای، مطابق با شرایط اقلیمی، جغرافیایی، فرهنگی و اجتماعی استفاده کرد.

زمینه گرایی، معماری زمینه گرا، بافت های فرسوده، مداخله در بافت