سودا خوش پناه - دانشجوی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
محمد جدیری عباسی - عضوهییت علمی دانشگاه آز اداسلامی واحد تبریز

هنر موسیقی به عنوان یکی از انتزاعی ترین هنر ها همواره وسیله ای غیر کلامی جهت ابراز حالات و احساسات درونی بشربوده است که با بهره گیری از قوه ابهام هر فرد را به بیان و زبان شخصی خود می رساند و با برانگیختن صور خیالی و فکریارتباطی صمیمانه برقرار می کند. هنر شعر و شاعری نیز که از دیرباز در سرزمین ما جایگاه ویژه ای به خود گرفته وسیله ایاست جهت بیان افکار و احساسات یک جامعه. به همین دلایل برقراری ارتباط و پیوندی عمیق بین این دو هنر همواره مدنظرفرهیختگان جامعه بوده است. به طور کلی ، در طول تاریخ در ایران، موسیقی همواره به صورت فعالیتی ضمنی و فرعی در کنارفعالیت های و جریان های دیگر صورت می گرفته است. ولی معمولا، در ایران فضای خاصی نیز برای اجرای صرف موسیقیوجود نداشته است. بر این اساس وجود الگویی جهت طراحی چنین فضا هایی الزامی به نظر می رسد و بی تردید موسیقی ومعماری یکی از اثرگذار طنین هنرها برای زندگی انسان است. بنابراین در این پژوهش به بررسی رابطه و پیوند بین هنرموسیقی و معماری در ایران جهت استفاده از این دو هنر در طراحی فضا های معماری مرتبط پرداخته شد ه است. روشتحقیق دراین پژوهش براساس روش تحلیل توصیفی استوار است.

موسیقی، معماری، هنر، مشترکات هنر موسیقی و معماری