رویکرد های خلاقانه معماران سنتی در فرآیند های نوین روش طراحی

سالهاست که سخن از حفظ ، احیاء و باز زنده سازی ارزش های گذشته است و بسیاری از صابنظران بر این باورند که حفظارزشهای اجتماعی و فرهنگی موجب هویت ملی است. اما از طرفی شناخت و پالایش ارزشهای گذشته و برگزیدن بهترین آنانو تطبیق آنها با شرایط زمانی و مکانی بطوری که منطبق با نیاز های جامعه امروز باشد نیز مسیله ای است که باید مد نظر قرارگیرد. معمار به مثابه سامانه ای پویا متاثر از شرایط مختلفی است که لازمه تعیین نقش و جایگاه هریک از واقعیت ها و عواملمتغیر آن و شناخت ویژگی های مکانی و زمانی تاثیرگذار بر طراحی است. طراحی معماری به طور کامل متوجه تاثیر عواملکالبدی- کارکردی و عوامل انسانی- مفهومی بر حوزه عمل خود می باشد و از یک سو به نقش همه جانبه انسان و خصوصیاتآن تاکید داشته و از سوی دیگر دربرگیرنده ضرورت ها و مفاهیمی چون آینده گرایی و …. است. هدف از این پژوهش بررسیمدل های مختلف فرآیند طراحی توسط صاحب نظران ایرانی و خارجی می باشد. در نهایت مساله خلاقیت و بازگشت بهمعماری گذشته مطرح می گردد تا بتوان با استفاده از آن نوعی بررسی تحلیلی را بین مدل های موجود و گذشته انجام داد. دراین پژوهش به منظور پیشبرد اهداف، روش تحقیق توصیفی- تحلیلی به کار گرفته شده است و روش جمع آوری اطلاعات از نوعمطالعه اسنادی و کتابخانه ای می باشد که با استفاده از تحلیل محتوای کیفی به تجزیه و تحلیل اطلاعات دریافتی مبادرت می گردد.

Keywords:

معماران سنتی , مدل , معماری , صاحب نظران معاصر , طراحی