حبیب سهرابی پارسا - کارشناس ارشد مهندسی معماری، دانشگاه پیام نور واحد بندر عباس

کودکان دیروز نوجوانان امروز و جوانان فردا هستند. بهبود وضع جامعه بستگی به نقش کودکان در بزرگسالی دراد. از همین روی توجه به کودکان باید در اولویت های برنامه هرجامعه ای باشد. لزوم برنامه ریزی جهت شکوفایی و هدایت این گروه سنی آشکار است و ایجاد محیطی جدا از مدارس و مراکز دولتی که به این امر اختصاص یافند را می طلبد. نقش محیط فیزیکی در رشد کودک را از یک سو به عنوان بستری برای شکل گیری قالب های فطری و طرح کلی ابعاد وجودی او و از سوی دیگر عاملی موثر برای پایه ریزی و گسترش داشته های ذهنی، محتوای شناخت و مهارت های بدنی، وی می توان در نظر گرفت. کودک برای رشد، قبل از هر چیز به ارضاء عاطفی و احساس پیوند با محیط فیزیکی و اجتماعی خود نیازمند است. بنابراین مشخصه محیط مناسب، وجود محرک ها و انگیزه های لازم و منطبق با هر مرحله رشد کودک است. هنگام طراحی مفید ترین ترفند به منظور ایجاد پیوند عاطفی بین کودک و محیط و جلوگیری از روحیه ناخرسند در او، در نظر گرفتن وابستگی ها و تمایلات جسمی و عاطفی کودکان در هر مرحله از رشد است. در این مقاله ضمن بررسی میزان درک کودک از قضا و جزییات فضاها با توجه به الگوهای رفتاری کودکان به تاثیر شرایط محیطی و کالبد بر کودکان برای طراحی کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان پرداخته شده اس. این مقاله درنهایت به این نتیجه خواهد رسید که در طراحی محیط های کودکان باید امنیت، انگیزش و رشد کودک و همچنین بکارگیری تمامی حواس پنجگانه کودک مورد توجه قرار گیرد و طراحی جزییات فضاها متناسب با توانایی های جسمی و ویژگی های روانی و هماهنگ با الگوهای حرکتی و رفتاری آنان طراحی گردد.

خلاقیت، کانون پرورشی فکری، کودکان