حافظ
عبدالعالی پورکیخایی

خدمات بهداشتی- درمانی در سطح شهرها با سلامت و پیشرفت جوامع شهری ارتباط مستقیم دارد. این مراکز با ارایه خدمات به مردم در روند توسعه پایدار شهری نقش بسزای دارند. بنابراین ارزیابی خدمات بهداشتی و درمانی در ابعاد مختلف کمی و کیفی درتوسعه پایدار شهری ضرورت پیدا می نماید. در این جهت، تعیین اولویت ها بر اساس روشهای علمی میتواند راهکشای حل مسایلخدمات بهداشتی- درمانی گردد، تا بتوان با این رویکرد در توسعه پایدار شهری نقش بسزایی داشته باشد. از این رو، هدف پژوهش حاضر، واکاویی معیارهای ارزیابی در برنامهریزی کاربری اراضی با تاکید بر فضاهای بهداشتی درمانی (مطالعه موردی شهر زابل)است. به این منظور وضعیت موجود مراکز بهداشتی- درمانی از لحاظ میزان انطباق با معیارهای ذکر شده به وسیله ماتریس های سازگاری، مطلوبیت، ظرفیت و وابستگی مورد ارزیابی قرار می گیرد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و بررسی های میدانی می باشد. نتایج نشان که بیمارستان امام خمینی در اکثر ماتریس ها (ماتریس هایسازگاری، مطلوبیت، ظرفیت) در رتبه اول قرار می گیرد.

کاربری اراضی، خدماتی بهداشتی درمانی، شهر زابل، توسعه پایدار