علی حسینی - عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز
مریم قاسمی نسب - دانشجوی کارشناسی معماری دانشگاه شهیدچمران اهواز
مینا محمدزاده شهریاری - دانشجوی کارشناسی معماری دانشگاه شهید چمران اهواز

در دوران معاصر، شهروندان به ویژه ساکنین شهرها ی بزرگ کشورهای در حال توسعه مانند کشورمان، ایران، در اثر کمتوجهی به فاکتوهای اثرگذار بر سلامت آدمی، از قبیل کاهش شدید فعالیت فیزیکی افراد، از میان رفتن ارتباطات (بامحیط و با جامعه)، سلامت روانی و جسمانیشان در مرز هشدار قرار گرفته است.این مقاله تاثیر طراحی شهری بر سلامتانسانها را مورد بررسی قرار میدهد، همچنین روشهایی که در طراحی معماران، برنامه ریزان شهری باعث بهبود شرایطمحیط زندگی انسان می شود را بیان کرده و فرصت های موجود در طراحی که موجب افزایش سلامتی جسمی و روانی،بهبود کیفیت محیط زیست و کیفیت کلی زندگی انسان میشوند را از طریق مطالعه منابع متعدد (شامل کنگره هایبرگزارشده و مقالات در زمینه های بهداشت عمومی، پزشکی، روانشناسی، بهداشت محیط زیست، حمل ونقل و برنامه ریزی)،بررسی می کند. نتایج حاصل از بررسی های صورت گرفته، نشان می دهد که مقیاس میانی مداخله در سکونتگاه هایشهری (طراحی شهری) به عنوان یک عنصر بسیار قدرتمند، و بهینه، برای بهبود شرایط انسانیست و قادر است چگونگیاستفاده ساکنان از شهر را تعیین کند. برخی از عناصر اصلی شهرهای معاصر که بر سلامت روانی و جسمانی شهروندان اثرمثبت و یا منفی می گذارند عبارتند از: ساختمانها و فضاهای سبز؛ میزان محله محوری و همچنین چگونگی سیستم هایحمل ونقل. ارتقای کیفیت های محیطی، کاهش استرس روزانه زندگی شهری، افزایش روابط میان انسان و طبیعت،همچنین میان انسانها، کاهش مصرف سوخت ونتیجتا کاهش آلودگی ها، افزایش فعالیت های بدنی، افزایش سرزندگی،کاهش خشونت، از جمله اثراتی هستند که عناصر فوق الذکر می توانند از طریق آنها بر سلامت شهروندان اثرگذار باشند.

شهر معاصر، سلامت شهروندان، تاثیر طراحی شهری، محله محوری، حمل و نقل فعالیت محور