حمیدرضا اقبالی عموقین - کارشناسی ارشد مهندسی عمران- راه و ترابری، استاد مدعو گروه معماری موسسه آموزش عالی نوین- اردبیل، ایران

افزایش مسافت سفر و زمان سفر برای فعالیت های روزانه، بعلت رشد شهرها و محدود بودن گزینه های مدسفر، موجب افزایش مالکیت خودرو و استفاده از آن شده است با اعمال سیاست های اتومبیل گرا، دوچرخه سواری و سایر مدهای حمل و نقل غیرموتوری کارآیی اولیه خود را از دست داد اما با مطرح شدن بحران انرژی و از سوی دیگر در کانون توجه قرار گرفتن مسایل زیست محیطی، مسیری فراهم شد تا در دهه 1980 به اهمیت یافتن برنامه ریزی پایدار منجر شد این نگاه انسان گرایانه باردیگر تردد دوچرخه را به عرصه سیستم حمل و نقل درون شهری بازگرداند و در چنین محیط ناگواری، می توان از سیستم حمل و نقل غیرموتوری بهره گرفت. در ابتدای تحقیق نگاهی به قوانین و مقررات راهنمایی رانندگی در ارتباط با دوچرخه داشته ایم و انواع تصادفات و خطراتی که می تواند دوچرخه سوار را مورد تهدید قرار دهد مورد بررسی و جمع بندی قرار گرفته، همچنین به نکاتی اشاره خواهد شد که با رعایت آنها برنامه ریزان شهری و ترافیکی می توانند محیطی امن برای تردد دوچرخه سواران فراهم نمایند. اشاره تحقیق بر روی خیابان ها و تقاطعاتی است که فاقد تسهیلاتی برای دوچرخه سواران هستند و از این رو دیدجامع تر و واقع گرایانه تری نسبت به مشکلات ترافیکی این نوع از وسایل نقلیه خواهیم داشت.

حمل و نقل غیرموتوری، تصادفات دوچرخه، دوچرخه سواری در تقاطعات و رفروژ