سعید امینی - کارشناسی ارشد مهندسی عمران- راه و ترابری، شهرداری شیراز
محمدحسین رعیتی نژاد - دانشجوی ارشد مدیریت شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، شهرداری شیراز
صمد امینی - دانشجوی دکتری عمران- سازه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد لار

یکی از مهمترین عوامل خرابی روسازی های انعطاف پذیر عدم وجود زهکشی مناسب در طول راه می باشد. زهکشی یکی از مهمترین فاکتورهای طراحی روسازی است. وجود آب در سیستم روسازی یکی از اصلی ترین پارامترهای شکست روسازی است. اگر آب را بدون تاخیر و قبل از آسیب رساندن به روسازی تخلیه کنیم عمر خدمت روسازی به اندازه قابل توجهی افزایش می یابد. رطوبت غالبا مهمترین عامل ایجاد ناهمواری و خرابی روسازی بوده و کنترل نفوذ آب فاکتور بحرانی برای روسازی، خاکریزها و دیگر سازه است. سیستم های زهکشی به منظور کم کردن فشار هیدرواستاتیکی وارده و جلوگیری از کم کردن مقاومت خاک ها و پایداری شیروانی ها و زیرسازی و روسازی توسط آب نفوذی به کار می روند. در این مقاله ابتدا به بررسی مدل های طراحی زهکشی در جهان از جمله روش سوید، روش آشتو، روش HDM4 و سپس به اثر دسته های مختلف زهکشی روی افزایش عمر روسازی ها پرداخته شده است.

زهکشی، عمر روسازی، راهنمای طراحی