حسین صالحی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد

یکی از مهمترین و پیچیده ترین تحولات اجتماعی در نیم قرن اخیر، توسعه شهرنشینی و یکی از ضروری ترینعوامل ملازم توسعه شهرنشینی توجه به بحث توسعه پایدار شهری قلمداد می شود. توسعه پایدار در حقیقت ایجاد تعادل میانتوسعه، اجتماع، اقتصاد و مهمتر از همه محیط زیست است. از آنجا که یونسکو، آموزش را آغاز توسعه برشمرده می توان کفتتعلیم و تربیت مهمترین عامل موثر در دگرگونی طرز نگرش و رفتار بشری است که در مسیر رشد اقتصادی، بهبود کیفیتزندگی، ایجاد دانش و مهارت، تامین فرصتهای شغلی و افزایش تولید جامعه به کار گرفته می شود. برنامه ریزی جهت آموزششهری و شهروندی به منظور حرکت لز وضع موجود شهر و شهروندان به سمت وضعیت مطلوب، مستلزم تدوین برنامه هایتدریجی است. رشد و توسعه مطلوب شهری به تغییرات و دگرگونی هایی نیاز دارد تا در جهت تحرک پذیری و مشارکت پذیریشهروندان گام بردارد. آموزش های زیست محیطی شهروندی باید در سه سطح کودکان، محطلان و سپس تمامی آحاد جامعهصورت گیرد. همچنین در جهت توسعه مطلوب آموزش های شهروندی باید از شیوههایی استفاده کرد که مقبوایت اجتماعی باتاکید بر پیشرفت برنامه های آموزشی همراه با تغییرات مثبت توام بوده و به طور همزمان با معیارهای اجتماعی، فرهنگی وزیست محیطی همخوانی و سازگاری داشته باشد.

توسعه شهری، توسعه پایدار، آموزش شهروندی، محیط زیست