مریم دانش شکیب - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری موسسه آموزش عالی دیلمان،گیلان، ایران
سهیلا مهربخش - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری موسسه آموزش عالی دیلمان،گیلان، ایران
سیدباقر حسینی - دانشیار،عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
رضا پرویزی - مربی، عضوهیات علمی موسسه آموزش عالی دیلمان،گیلان،ایران

بافت های شهری تاریخی باتمام عناصرارزشمندمعماری وشهرسازی وارزش های موجود درخوداعم ازفرهنگی، هویتی،تاریخی به دلیل فرسودگی ونامطلوب بودن کیفیت فضایی و..روز به روزدرحال محو وطردشدن می باشند. شکل گیریجامعه پایدارازطریق بالابردن کیفیت محیط، تعامل بین گذشته، حال وآینده وکمک به ماندگارشدن ساکنین دراین بافت-ها می تواند پاسخگوباشد. ناهماهنگی ساختار فضایی بافت های شهری تاریخی بانیازهای امروز، کاهش پایداری، توسعهشهرخارج ازاین بافت ها و در حاشیه قرارگرفتن آنها، نیاز به بازآفرینی درجنبه های مختلف کالبدی، اجتماعی، اقتصادی،فرهنگی و هنری را، باتوجه به سابقه تاریخی آنهامشخص می نماید.دراین راستا بازآفرینی شهری می تواند بایک نگاه جامعو یکپارچه باایجاد تغییراتی پایدار، به حل مشکلات شهری و بهبودوضعیت موجود منتهی گرددو باپررنگ کردن جاذبه -های زندگی دراین بافت ها هم راستای بخش های نوسازشهری وپیوند بین آنها ازخالی شدن تدریجی آنهاجلوگیری نمودهو موجبات انسجام بین بخش های نوساز بااین بافت ها رافراهم نماید. روش تحقیق دراین پژوهش به صورت پیمایشی می-باشد. این مقاله درپی آنست تابیان نماید؛ حفاظت وبازآفرینی پایدارویکپارچه درزمینه های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعیکالبدی می تواند با بالابردن کیفیت بخش های تاریخی این شهرهمگام باسایرنواحی موجبات پایداری درشهر را فراهمآوردواین اقدام باید درقالب برنامه ریزی های مدون باهدف حفظ تمامی جنبه هاانجام پذیرد.

بازآفرینی ، توسعه پایدارشهری، بافت شهری تاریخی، لاهیجان