حمیدرضا شریف اصفهانی
ملیحه ایزدی - دکتری برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان، مدرس دانشگاه

فلسفه تدوین و اجرای الگوی پیشرفت کشور، مرتفع نمودن بحران ها و مسایل کشورهای در حال توسعه است. بحران های فراوانی کهکشورها را به چالش می کشاند و اهمیت پاسخگویی به آن مورد تاکید واقع شده است. در این میان لازم است برای توسعه و پیشرفتکشور تمهیداتی در نظر گرفته شود. برای محقق شدن پیشرفت پایدار و مطلوب تهیه برنامه ها و الگوهای متنوعی که نظام توسعه را ازهرگونه خلا برنامه سازی و طرح ریزی مبرا می نماید الزامی است. یکی از انواع برنامه ها و الگوها که برای توسعه هر کشور یا شهر الزامیاست، الگوی پیشرفت پایدار می باشد. این الگو مسیر توسعه را برای حرکت به سمت هدف تعیین مینماید و از طریق چشم اندازسازیمشارکتی، به تبیین سیاست های کلان و خرد و برنامه های اجرایی می پردازد. یکی از مهمترین نتایج رویکرد الگوی پیشرفت پایدار، بهمشارکت فراخواندن افراد ذی نفع و ذی نفوذ در توسعه کشور یا شهر می باشد. بررسی نظریه ها و رویکردهای مختلف مرتبط با توسعهکشور در طول صد سال اخیر به نحو کاملی حکایت از نبود جایگاه مشارکت ذی نفعان و ذی نفوذان در توسعه کشور دارند، به طوری کهبررسی مشخصه ها و مفهوم الگوی پیشرفت پایدار نشان می دهد که رویکرد مذکور با تبیین جایگاه و نقش ذی نفعان و ذی نفوذان درتوسعه کشور سعی در توسعه همه جانبه کشور یا شهر دارد. بر این اساس، در این پژوهش پس از بررسی ادبیات نظری پیرامون موضوعتحقیق، به سنجش میزان مشارکت ذینفعان و ذی نفوذان در چهارچوب الگوی پیشرفت پایدار کشور پرداخته شده است. در نهایت باتحلیل نتایج پیمایش شده به ارایه راهکارهایی جهت ارتقاء مشارکت ذی نفعان و ذی نفوذان پرداخته شده است.

مشارکت پذیری شهری ، ذینفعان، ذی نفوذان، پیشرفت پایدار