سیندخت رضایی لیپایی - هییت علمی و مدیر گروه معماری ، موسسه آموزش عالی جهاددانشگاهی رشت
محمد مهاجر - دانشجوی دکترای معماری،دانشگاه آزاد اسلامی شعبه رشت
مهناز متقی ایمن آبادی - فارغ التحصیل مهندسی فناوری بافت فرسوده ، مرکز علمی کاربردی جهاددانشگاهی رشت

رشد شتابان جمعیت شهرنشینی و عوامل محیطی ازجمله کمبود زمین، محدودیت منابع آب و منابع تجدید پذیر، توانایی زمینهای بارور در تولید مازاد محصولات کشاورزی همواره عوامل مهمی بوده اند که بر تراکم شهری تاثیر داشته و دارند. میتوانبرای دستیابی به توسعه پایدار ، راه حل مدل توسعه شهر عمودی را معرفی کرد که منعکس کننده رفتار زندگی روزمره دربسیاری از شهرهای موفق است که با ارتقاء کیفی فضاهای عمومی و اختلاط کاربری ها و سهولت دسترسی به خدمات رفاهیعلاوه بر توسعه همه جانبه در هماهنگی با محیط زیست انسانی می تواند به الگوی توسعه پایدارشهری نزدیک گردد. درتحقیق حاضر به منظور جمع آوری داده ها ، تحقیق پیمایشی کتابخانه ای صورت گرفته است. ضمن مطالعه مدارک و اسنادمعتبر ، با طرح این سوال که آیا شهر فشرده می تواند انگاره مناسبی برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار در اقلیم معتدل ومرطوب باشد آیا بلندمرتبه سازی، می تواند الگوی مناسب انگاره شهر فشرده در نواحی معتدل و مرطوب باشد در پیدستیابی به انگاره ای مناسب برای طراحی شهرفشرده بر اساس اصول توسعه پایدار و الگوی مکان پایدار در اقلیم معتدل ومرطوب می باشد. درپایان ضمن توجه به انسجام و یکپارچگی کارکردی فعالیتها و سطوح باز و سبز در توسعه عمودی بررعایت اصول و معیارهای کیفی چون امنیت، دفاع پذیری، سرزندگی، حس مکان و هویت تاکید داشته است. خلق اجتماعاتمحلی، ایجاد مکان و فضاهای عمومی، ایجاد فضاهای اتصالی قابل دسترس، ایجاد وخلق نقاط با ارزش دید و منظر و حسمحصوریت در فضاهای نیمه عمومی را در طراحی و برنامه ریزی انواع ساختمان های فشرده ضروری می داند.

توسعه ی پایدار، شهر فشرده، شهرعمودی، اقلیم معتدل و مرطوب