غلامرضا صبوحی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
صیاد ایرانی هریس - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
یوسف خدایی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

توسعه وگسترش شهرنشینی، انسانها را به تدریج از طبیعت دور کرده و تراکم بیش ازحد جمعیت و دخالت در محیط طبیعی و ایجادمحیط های انسان ساخت، نیازهای زیست محیطی، جسمی و روحی انسان را بیشتر بروز داده است. با توجه به اهمیت این موضوع، هدف ازپژوهش حاضر، بررسی نقش پارک های شهری در توسعه پایدار شهری می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی است. همچنین همبستگیرابطه میان متغیرها بر اساس هدف تحقیق تجزیه و تحلیل میگردد. جامعه آماری پژوهش شامل 100 نفر از شهروندان شهرستان شهرکردمی باشد که بصورت تصادفی انتخاب شده اند. در پژوهش حاضر، از شاخص های آمار توصیفی فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار استفادهشده است. به منظور تحلیل استنباطی دادههای بدست آمده از ابزارهای اندازه گیری از روش آماری همبستگی پیرسون با بهره گیری از نرم افزارspss بکار گرفته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین ارزیابی اثرات پارک های شهری و برنامه ریزی شهری، برنامه ریزی در جهتکاهش آلودگی ها ، برنامه ریزی جهت کنترل باد و برنامه ریزی جهت زیبا آفرینی رابطه معنی داری وجود دارد.

شهر نشینی، پارک های شهری، توسعه پایدار، شهرکرد