میلاد عباس پور - کارشناسی ارشد مهندسی عمران مدیرت ساخت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
امیر رباطی - استاد یار گروه کارشناسی ارشد عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان

مسکن در زمره اساسی ترین و حساس ترین بخش ها در برنامه ریزی توسعه اقتصادی و اجتماعی است. رشدشهرهای جدید در بطن خود مقارن با فرسودگی ساختمان ها و بالا رفتن عمر آنهاست که این موضوع در قالب یکمنطقه، بافت فرسوده نامیده می شود. مدیریت نوسازی بافت فرسوده نه تنها فقط مدیریت طراحی و ساخت و سازنیست بلکه بدلیل تملک مردم، فرهنگ حاکم و بحث ارزش املاک، مدیریتی اجتماعی و خصوصا اقتصادی می باشد.لذا این مدیریت نیازمند یک نهاد راهبر جامع نگر می باشد تا بتواند با استفاده از مطالعه و بررسی متغیرهای خاصهر منطقه کارآمدترین روش مدیریتی با دید توسعه پایدار را جهت نوسازی بافت فرسوده آن منطقه بکار گیرد. هدفاز این پژوهش علاوه بر بررسی معیارهای شناسایی بافت فرسوده و تعیین معیارهای کلیدی، ارایه مدلی جهت یافتنشاخص ترین پارامتر موثر در اولویت دهی مداخله جهت نوسازی مناطق فرسوده بوده است.

بافت فرسوده، معیار تعیین فرسودگی، مدل مدیریتی، سیستم شبکه عصبی، نوسازی