امین مکارخالص اهر - کارشناسی ارشد معماری ، معماری، ایران ،اهر
لیلا شیخ الاسلامی - کارشناسی ارشد معماری ،معماری ، ایران کرج
حامد ادیب زاده - کارشناسی ارشد معماری ،معماری، ایران اهر

بناهای تاریخی جز لاینفک تاریخ و کشورمان می باشند که به آن افتخار می کنیم نگهداری از آنها ضروری است. امروزه یکیاز معضلات موجود در شهرهای دارای پی شینه تاریخی در ک شورمان تعامل بین تو سعه بافت جدیدو تاریخی و نحوهبرخورد با این مشکل است. در صورتیکه در کشورهای پیشرفته نه تنها این مورد ، یک معضل شهری نمی باشد، بلکهداشتن بافت تاریخی در یک شهر بعلت جاذبه های توریستی آن بعنوان یک برگ برنده در مسایل شهر سازی استفادهمی گردد شهر تبریز در اثر تحول تاریخی، دچار دگرگونی شده و شکل جدید آن که در روندی منطقی می باید ازدرون سازمان قدیم رشد یابد، برای رسیدن به طرحی نو، انسجام وپیوند با ساختار قدیم را برهم زده است. از این روتقابل و تعار ضی آ شکار میان شکل جدید و سیمای کهن که نتیجه قطع ر شد درون زای شهر است، صورت گرفتهاست. شهر قدیم که روزگاری با پویش و پویایی، باعث زایش مفاهیم شهروندی بود در محل خود ساکن شده و اینسکون طولانی، آن را به سوی فر سودگی هدایت می کند . بی توجهی مسیولان و بی تفاوتی ساکنان که به تبع مهاجربودنشان نه دلبستگی مکانی دارند و نه خاطره فضایی، دیوار از پس دیوار را فرو می نشاند و با هر فرو ریختنی بخشیاز فرهنگ شهری فرو می ریزد . هدف این مقاله بازشناسی هویت تاریخی بافت قدیم تبریز با استفاده از منابع، اسناد ومدارک مرتبط و مطالعات میدانی است تا پیوستگی، تداوم و ارتباط شهر کهن با شهر جدید را در رویکردی تاریخی بهشهرسازی احیا کرد . این ارتباط به صورت متعادل و پایدار زمانی رخ می دهد که موجودیت ساختار شهر قدیم شناختهشود و ریشه های تداوم آن نیز بررسی و تقویت گردد . ساختار شهرهای کهن، استعداد و قدرت حیات و زندگی را داردو پدیده ای ماندگار است. ساکنان یک شهر به این فضاهای ماندگار نیاز دارند تا به آنها تعلق داشته باشند و معنایسکونتشان را از گذشته ای دیرین تا به امروز درک نمایند.

بافت تاریخی شهر،مسایل شهری ، تعارض ، توسعه شهری ، پیشینه تاریخی