سعیده رحمانی - دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
سینا رزاقی اصل - استادیار گروه شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
محمدسعید ایزدی - استادیار گروه معماری، دانشگاه بوعلی سینا همدان

بافت مرکزی شهر ها به دلیل بی اعتنایی دولت ها به دست فرسودگی سپرده شدند و حکومت پهلوی باکشیدن چند خیابان پیکر بافت قدیم را تکه تکه کرد و به این ترتیب محلات کهن شهرها مورد بی مهری قرارگرفته و عملا متروک ماندند. این قضیه با مهاجرت ساکنان اصیل آن محلات در سالیان قبل شدت بیشتری بهخود گرفت. خانواده های قدیمی تر از آنجا کوچ کرده اند و ساکنان فعلی آنها بیشتر مهاجرانی هستند که بهدنبال تامین مسکن ارزان تر به محله ها کوچ کرده اند. دسترسی به سکونتگاه مناسب حق ساکنین محلاتاست. با وجود شناسایی بیش از 75000 هکتار بافت فرسوده شهرها در کشور و هزینه بالای مداخله وبازآفرینی دراین محدوده ها و محدودیت بودجه و اعتبارات دولت، دولت به تنهایی قادر به مرمت بافت هایشهری نمی باشد.و بایستی راهکار دیگری غیر از مداخله دولت توصیه نمود. این مقاله در صدد آن است کهبتواند با راهکار مشارکت ساکنین، محلات بافت فرسوده شهرها را بطور کامل بازسازی و بهسازی نماید. برایاین منظور ابتدا به بررسی نطرات اندیشمندان در خصوص تعریف و راهکارهای مرمت، بازآفرینی و مداخله دربافت های فرسوده شهرها می پردازیم و پس از بررسی نحوه مرمت و مداخله در بافت مرکزی شهر پاریس بهبررسی مداخلات در محله جویباره شهر اصفهان می پردازیم و با مقایسه آنها، به ارزیابی مداخله در بافتجویباره می پردازیم و در انتها پیشنهادات منطبق بر نظریات و تجربیات ارایه می نماییم.

مرمت شهری، بافت فرسوده، بازآفرینی ، مشارک مردمی، بافت مرکزی شهر پاریس، محله جویباره اصفهان