مژده زلفی سیستانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه صنعتی شاهرود، ایران
رضا پارسا - کارشناس ارشد کارآفرینی ،دانشگاه تهران،تهران ،ایران

هنر به ویژه موسیقی و معماری در طول تاریخ تجلی روح آدمی و تلطیف کننده احساسات و عواطف او بوده و نقشبسزایی در ادراک و روحیات انسان داشته است.به گفته شوپنهاور: همه ی هنر ها می خواهند به مرحله ی موسیقی برسند ؛ و معماری نیز ازین امر مستثنی نیست.موسیقی از گذشته تا کنون در صدد بیان حالت انسان بوده تا فضایی را مطابق با روحیات و نیاز او متجسمشود. این حلقه ی ناگسستنی میان موسیقی و معماری در گذشته به نوعی وجود داشته که گویی موسیقی نواخته و معماری ساخته شده است. همانطور که گوته می گوید: معماری یعنی موسیقی جامد شده؛ ولی اینبار نت های معمار همان تاریکی و روشنی ست، کوتاهی و بلندی، نرمی و خشونت، برآمدگی و تورفتگی؛ کهکنار هم می نشینند تا فضایی هماهنگ و آسایش بخش ایجاد کنند.معماری نیز به عنوان ظرفی تلقی می گردد که آکنده ست از احساس هایی خاص، احساساتی که موسیقی فضاآن را تعریف و حضور انسان را در آن لذت بخش تر می کند.ما در این پژوهش برآنی که حضور موسیقی را در فضاهای معماری ایرانی بررسی کرده و درک فضای مادی و معنوی راکه موجب حضور طولانی مدت انسان گذشته در آن فضاها می شده را مورد تحلیل و مطالعه تطبیقی قرار دهیم. در اینراستا به بررسی فضای بازار پرداخته و جنس موسیقی به کار برده شده در آن را مورد مطالعه قرار می دهیم. از پیشدرآمد تا رنگ را در این فضا شناسایی کرده و عوامل تاثیرگذار در ایجاد حس و حال های متفاوت را بررسی می کنیم.

هنر، موسیقی، معماری، پیوند فضا، بازار، موسیقی فضا