هانیه مهرانپور - دانشجوی کارشناسی ارشدعلوم و تحقیقات خوزستان، گروه مدیریت محیط زیست، اهواز، ایران
لیلا ابراهیمی قوام آبادی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد واحد اهواز، گروه مدیریت محیط زیست و HSE ، اهواز، ایران

امروزه سکونت بیش از نیمی از جمعیت جهان در مناطق شهری از علل اصلی ایجاد چالش های فراوان در این مناطقمی باشد. از این رو ایمن تر نمودن شهرها به یک امرمهم و دراز مدت اما دست یافتنی تبدیل شده است و لذا مبحث تابآور ساختن این جوامع در جهان جزء طرحهای اولویت دار می باشد. تاب آور ساختن شهرها تاکیدی ویژه بر افزایشتحمل جوامع شهری نسبت به هرگونه بحران (طبیعی، تکنولوژی، اجتماعی وسیاسی) دارد. در این راستا تاب آور ساختنشهر اهواز نیز بعنوان مرکز استانی که دارای شرایط استراتژیک درکشور است، میباید دردستورکارقرارگیرد. این پژوهشبرای فراهم کردن بستری مناسب جهت تاب آور ساختن کلانشهراهواز، تلاش نموده تا با امکان سنجی ارزیابی آن درشاخص های زیست محیطی، پایه و اساسی جهت برنامه ریزی دقیق تر مدیریت شهری در امرتوسعه معرفی نماید. مطالعهحاضربر مبنای مصاحبه و تکمیل پرسشنامه توسط خبرگان متخصص در حوزه محیط زیست شهری انجام گردیده کهبرای شناسایی شاخص ها و طراحی سوالات از تجارب متخصصین و چارچوب اجرایی هیوگو استفاده شده است. مولفههای تعیین شده جهت ارزیابی درچهار بعد محیطی، کالبدی، زیرساختی و اجتماعی تعریف شده اند. نتایج نشان می دهدکه بعد محیطی در مولفه ی ویژگی های ذاتی و نیز بعد اجتماعی در مولفه ی درک کاهش خطر، با میانگین 1/11 نسبت به سایر مولفه ها بیشتر مورد توجه بوده و ارزیابی تاب آوری بر اساس آن نسبت به مولفه های دیگر امکان پذیرتر است. امابا توجه به امتیاز های کسب شده توسط مولفه های مختلف و پایین بودن تراز نمرات، بایداذعان نمودکه زیرساخت هایلازم برای ارزیابی تاب آوری شهر، در حد کفایت موجود نمی باشد.

تاب آوری، شاخص های زیست محیطی، مدیریت شهری، چارچوب اجرایی هیوگو، اهواز