علی محمد سلطانی - دانشجوی دکتری رشته مدیریت تکنولوژی دانشگاه علامه طباطبایی;، مدیر دبیرخانه ستاد ویژه توسعه فناوری نانو
سید حبیب ا... طباطباییان - استادیار دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه علامه طباطبایی

هدف مشترک تمام سیاست ها و برنامه های پژوهش و فناوری در سطح ملی، ارتقای جایگاه کشور در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است و سیاست گذاران همواره نتایجی را از این برنامه ها انتظار دارند. اگر مشخصه بارز دهه فراروی کشور (دهه پیشرفت و عدالت) را پیشرفت در علم و فناوری بدانیم، برنامه های پژوهش و فناوری باید زمینه ساز این پیشرفت باشند و البته نیازمند ابزاری هستیم تا نسبت اجرای این برنامه ها با پیشرفت کشور مشخص گردد. ابزار اصلی رصد پیشرفت کشور، ارزیابی این برنامه هاست به گونه ای که بتوان همواره میزان اثربخشی و کارآیی این برنامه ها را اندازه گیری نمود و سیاست ها و برنامه ها را متناسب با اهداف مورد انتظار تغییر داد. فرآیند ارزیابی سیاست و برنامه، باید در تدوین سیاست ها و برنامه های این دهه مدنظر بوده و هیچ برنامه ای بدون این پشتوانه نمی تواند تضمین کننده پیشرفت کشور در حوزه های پژوهش و فناوری باشد. در این مقاله ضمن مرور نظریات و تجربیات ارزیابی برنامه های پژوهش و فناوری، ضرورت نگاه جدید به ارزیابی برنامه های کشور مورد بحث قرار می گیرد

سیاست گذاری پژوهش و فناوری، ارزیابی سیاست گذاری، شاخص های ارزیابی